بریده‌هایی از کتاب بهانه‌ها را رها کنیم!

موجودیتِ وجه ناشناخته و پرجذبه وجود خود را بشناسید.

گفته می‌شود حضرت عیسی، وقتی وارد دهکده‌ای می‌شد مردم از حضور او به وجد می‌آمدند. هیچ‌کس نمی‌توانست او را غمگین و افسرده سازد. با یادآوری این که هیچ‌کس نمی‌تواند به دلیل ناتوانی خود شما را غمگین سازد، مسیح‌گونه شوید. اگر کسانی که در اطراف‌تان هستند عصبی و افسرده‌اند و شما را به لحاظ عاطفی و احساسی به تحلیل می‌برند، این وظیفه شماست که انرژی مورد نیازتان را برای خود تأمین کنید ـ لزومی ندارد شما در منفی‌بافی آنها شریک شوید.

استفاده از این فکر که من می‌توانم از عهده‌اش برآیم منجر به یکی از این دو اتفاق می‌شود: (۱) همکاری جمعی از طریق همسویی با جهانی که هیچ کمبود یا محدودیتی ندارد فعال و برانگیخته می‌شود و (۲) شما برای عملی ساختن آنچه بدان فکر می‌کنید دست به کار می‌شوید.

همین جا و همین لحظه به خود بگویید: «من هیچ‌وقت نمی‌توانم به‌طور قطع مطمئن باشم پولی که به آن احتیاج و یا آرزویش را دارم به دستم نخواهد رسید، از این رو باور این که نمی‌توانم از عهده‌اش بربیایم دروغ است و من دیگر به خود اجازه نمی‌دهم به چنین بهانه‌ای متوسل شوم.»

آنچه آرزویش را دارم از قبل آماده شده و در راه رسیدن است

اکنون! این مهم‌ترین زمان است زیرا تنها لحظه‌ای است که در آن قدرت داریم

«اگر کسی به من نگفته بود چطور آدمی هستم، من اکنون چگونه می‌بودم؟»

«آوردن عذر و بهانه به مراتب بدتر و وحشتناک‌تر از دروغ گفتن است.» الکساندر پوپ

«تنها چیزی که باعث تأسف من نسبت به گذشته‌ام می‌شود طولانی بودن آن است. اگر می‌توانستم دوباره زندگی کنم باز هم همان اشتباهات را مرتکب می‌شدم، فقط زودتر.»

آیا ممکن نیست دسترسی به چیزی که آرزویش را دارید عملاً چندان دشوار نبوده و تنها نیازمند کمی تلاش باشد؟