بریده‌هایی از کتاب از کوتهی توست که دیوار بلند است

فرزندان شما مانند گل‌ها و درخت‌ها هستند که برای تعلیم و تربیت نیاز به آفتاب و سایه دارند. حضرت محمد (ص)

یکی از کارهای زبان اغراق است

هرچه کمتر نیازمند باشیم، کمتر از رهگذر عملکرد ناصواب اطرافیانمان آسیب می‌بینیم. هرچه کمتر آسیب ببینیم، راحت‌تر می‌بخشیم و دیگران را مورد عفو قرار می‌دهیم.

هر چه ما عظیم‌تر باشیم، اشتباهات دیگران کوچک‌تر می‌نماید و هر چه کوچک‌تر باشیم خطاهای دیگران بزرگ‌تر و غیرقابل‌هضم‌تر دیده می‌شود. هرچه ما بزرگ‌تر(بزرگوارتر) و مقتدرتر باشیم، کمتر به دیگران نیازمندیم.

کسی که می‌خواهد با عقاب‌ها پرواز کند،با مرغابی‌ها شنا نمی‌کند. «تی هارور اکر»

فاصله‌ی خالی این نت تا نت بعدی در موسیقی، دلیل دلنشین بودن آن است.

غاز جای دیگران زندگی می‌کند. عقاب می‌داند که باید به دیگران کمک کند ولی نباید جای کسی زندگی کند، چون تجربه‌ی خود بودن را از آن فرد می‌گیرد.

غاز در کل یا احساساتی است و یا منطقی. عقاب می‌داند که در دورانی از زندگی باید مغز را پرورش و ورزش داد و در دورانی دیگر باید دل را نوازش داد و به حرف‌های دل بها داد.

شرط است که چون مرد ره درد شوی خاکی‌تر و ناچیز‌تر از گرد شوی هر کو ز مراد کم کند مرد شود کم کن الف مراد تا مرد شوی «خواجه عبدالله انصاری»

از عارفی پرسیدند: سِرّ همه‌ی دواها چیست؟ گفت: درد! پرسیدند: از که جوییم؟ گفت: از مرد! پرسیدند: نشان مرد چیست؟ گفت: رُخ زرد! پرسیدند: دیگر چیست؟ گفت: صبر به هنگام غلبه‌ی شهوات و حِلم به هنگام خشم!

هر چیز را عیاری است و عیار مرد، درد اوست. «ابوالسعید ابوالخیر»

در صورتی که از اطرافیان و دوستان خود رنجیده‌خاطر و آزرده شویم برای جلوگیری از صدمات روحی با آن‌ها قطع رابطه می‌کنیم و حاضر به دیدن آن‌ها نیستیم. درحالی‌که به واقع ما فکر می‌کنیم نخ خود را از آن‌ها بریده‌ایم و با یادآوری خطاها و تقصیرات آن‌ها و پروراندن احساس نفرت و خشم به آن‌ها اجازه می‌دهیم همچنان در زندگی روانی ما حضور داشته باشند و هرچند آن‌ها را نمی‌بینیم ولی آن‌ها کماکان دارند ما را به سمت خود می‌کشند.

بهشت و دوزخت با توست در پوست چرا بیرون ز خود می‌جویی‌ای دوست «پوریای ولی»

چنانچه در زندگی بامشکلات و موانعی رو به رو نبودیم، هرگز اقتدار را نمی‌آموختیم. چنانچه با چالش‌هایی رو به رو نبودیم، هرگز انعطاف‌پذیری را نمی‌آموختیم. چنانچه هیچ‌چیز در زندگی به تعویق نمی‌افتاد، هرگز صبر و بردباری را نمی‌آموختیم. چنانچه با سختی رو به رو نمی‌شدیم، هرگز استقامت، ثبات قدم و پشتکار را نمی‌آموختیم. چنانچه با نا امیدی و عجز و درماندگی رو به رو نمی‌شدیم، هرگز ایمان را نمی‌آموختیم. چنانچه درد نمی‌کشیدیم، هرگز عشق و محبت و شور را نمی‌آموختیم. (باربارا دی آنجلیس)

برایتان دلی عاشق، ذهنی جستجوگر، روحی عصیانگر، نگاهی پرهیزگر و زبانی پرسشگر می‌طلبم.

دکتر علی شریعتی: «این تمام چیزی است که می‌توانستیم، نه تمام چیزی که می‌خواستیم!»

چه بسا که یک جمله یا حکایت ساعت‌ها دل و ذهن شما را به معراج ببرد و دلمشغولی لطیفی برای تعالی روح شما گردد!

از هزاران نفر، یک نفر مطالعه می‌کند. از هزاران نفر که مطالعه می‌کنند، یک نفر می‌فهمد. از هزاران نفر که می‌فهمند، یک نفر درک می‌کند. از هزاران نفر که درک می‌کنند، یک نفر عمل می‌کند!

دانستن صرف، کافی نیست، باید به آنچه می‌آموزیم، متعهد باشیم و آن‌ها را در زندگی خود در عمل پیاده کنیم

به جایی که تاریک و ظلمانی است، نور ببریم. به جایی که امید نیست، امید. و در نور خدایی گام برداریم.