بریده‌هایی از کتاب قدرت یک زن

ما از سوی خانواده و جامعه برای گونه‌ای خاص از عقاید و رفتارها برنامه‌ریزی شده‌ایم،

کسی که خواسته‌های خود را قربانی می‌کند، خود نخستین قربانی این کار است.

. ما تنها زمانی به دیگران اجازه می‌دهیم بر ما حکومت کنند و قیم ما باشند، که از نظر درونی بپذیریم و باور کنیم «به قدر کافی خوب نیستیم» و یا ارزشی نداریم.

خودتان را دوست بدارید و به زندگیتان عشق بورزید! در درون شما، زنی هوشمند، پرتوان، پویا، مستعد، امیدوار، سر زنده، بیدار و شگفت‌انگیز نهفته است. بگذارید به تجلّی و نمایش در آید. دنیا چشم به راه شماست.

. از کودکی به مردان یاد می‌دهند که گریه نکنند و احساسات به خرج ندهند. آنها به گونه‌ای تربیت می‌شوند که احساسات خود را پنهان کنند. به عقیده من، این نوعی سوء استفاده و شکنجه کودکان است. جای تعجّب نیست که بعدها، در قالب مردان بالغ، این همه خشم از خود نشان می‌دهند. علاوه بر این، بسیاری از مردها از نداشتن یک رابطه خوب با پدران‌شان، شاکی هستند

احساس ارزشمندی و عزّت نفس، مهم‌ترین داشته‌های یک زن به شمار می‌روند. اگر ما این دو ویژگی را در اختیار نداریم، باید حتما آنها را کسب کنیم. اگر از عزّت نفسی سرشار برخوردار باشیم، هرگز موقعیت‌هایی را که در آن قربانی می‌شویم و یا مورد سوء استفاده قرار می‌گیریم، نخواهیم پذیرفت. ما تنها زمانی به دیگران اجازه می‌دهیم بر ما حکومت کنند و قیم ما باشند، که از نظر درونی بپذیریم و باور کنیم «به قدر کافی خوب نیستیم» و یا ارزشی نداریم.

همه زنان، حتّی من و شما، از دوران کودکی، احساس گناه را به دوش کشیده‌ایم. ما از سوی خانواده و جامعه برای گونه‌ای خاص از عقاید و رفتارها برنامه‌ریزی شده‌ایم، برای زن بودن، با همه قواعد، توقّعات و ناتوانی‌هایی که در پی دارد. برخی از ما این نقش را با خرسندی بسیار پذیرفته‌ایم، اما بسیاری نیز این گونه نبوده‌ایم.

واگذاری تقصیر، همیشه نشانه ترس است. بهترین کاری که می‌توانیم در دنیای خودمان برای مردان انجام دهیم، این است که از ایفای نقش قربانی دست برداریم و به جای آن عنان زندگی خود را در دست بگیریم. انسانی که عزّت‌نفس داشته باشد، احترام دیگران را نیز بر می‌انگیزد.

. روح اصلاً احساس حقارت را نمی‌شناسد؛ روح به هیچ روی تفاوت جنسی را درک نمی‌کند. ما باید بیاموزیم که زندگی شخصی و توانایی‌های فردی خود را قدر بشناسیم، همان‌طور که آموخته‌ایم ارزش خواسته‌های دیگران را بدانیم

دنیا چشم به راه شماست.

اکیدا به شما سفارش می‌کنم، کتاب‌های زیادی بخوانید و از آموزگاران بسیاری فرا بگیرید، زیرا هیچ انسان و هیچ دستگاهی نیست که پاسخ همه پرسش‌ها را بداند

همه ما باید دقیقا به این واقف شویم که عشق در زندگی ما، از خودمان آغاز می‌شود.

یعنی به ما گفته‌اند برای «خوب بودن» باید خواسته‌های همه را برتر از خواسته‌های خود بدانیم. بسیاری از ما، به جای آن‌که هویت فردی خود را به ظهور برسانیم، همه عمرمان را صرف برآورده ساختن انتظارات دیگران کرده‌ایم. بسیاری از زنان، از این‌که به دلیل حسّ وظیفه‌شناسی ناگزیر بوده‌اند خود را به خاطر دیگران قربانی کنند، به شدّت خشمگین هستند.

در روزگار زندگی مستعمراتی، مرد حاکم مطلق خانه به شمار می‌رفت و هر گونه سر پیچی از سوی زن، فرزندان و خدمتکاران با شلاق پاسخ داده می‌شد. در دهه ۱۸۵۰ هیچ زن آبرومندی اجازه تفریح نداشت. آری، ما بر موانع بسیاری غلبه کرده‌ایم، امّا هنوز در آغاز مرحله تازه‌ای از تحوّلات هستیم. کارهای زیادی هست که باید انجام دهیم و چیزهای زیادی که باید بیاموزیم. امروز زنان می‌توانند آزادی‌های غیر منتظره‌ای به دست آورند و ما نیازمند ارائه راه‌کارهای خلاّق برای همه زنان، حتّی زنانی که تنها زندگی می‌کنند، هستیم.

پدید آوردن هر چیز تازه و نو، زمانی مؤثّرتر خواهد بود که انسان همزمان با اشتیاق نسبت به چیزهای تازه، دست یافته‌های کنونی را، با مراقبت تکمیل کرده و سر و سامان ببخشد. کریستیان نورتراپ

ما زنان به گونه‌ای تربیت شده‌ایم که تنها گزینه‌های محدودی را بپذیریم.

نباید بگذاریم که بیماری‌های جسمی به سراغ‌مان بیایند، تا بتوانیم استراحت کنیم. به اعتقاد من، بسیاری از بیماری‌های زنان، عمدتا راهی برای یک استراحت کوتاه مدّت است. بیماری، تنها بهانه‌ای است که زنان می‌آورند تا موقتا از انجام وظایف خود، معاف شوند. زنان فقط زمانی که کاملاً از پا در می‌آیند، حاضر به دست کشیدن از کار هستند.

اگر می‌خواهیم با موفّقیت به پیری برسیم، باید آگاهانه دست به انتخاب بزنیم تا آن را به واقعیت برسانیم و سرانجام این‌که ما فقط به دنبال طولانی کردن عمر خود نیستیم، بلکه می‌خواهیم از سال‌های سرشار و پرامیدی که پیش رو داریم، لذّت ببریم.

کسی که خواسته‌های خود را قربانی می‌کند، خود نخستین قربانی این کار است.

این پس، هر بار که در مجله یا تلویزیون تبلیغی را مشاهده کردید، که در آن آشکارا به هوشمندی و درایت زنان توهین می‌شود، به جای ایستادن جلوی آینه و گفتن «ای کاش بدن من هم این اندازه بود.» باید یک کارت پستال به این مضمون برای شرکت مزبور بنویسید: «بسیار شرم آور است که شما به دنبال دست سازی و استثمار من، هستید. من دیگر هرگز محصولات شما را نخواهم خرید!»