بریده‌هایی از کتاب چوب زیر بغل و دو ضرب در دو مساوی بینهایت

مردم روی زمین به سن قانونی رسیده‌اند. دیگر كسی وكیل و شاهد و قاضی نمی‌خواهد. همه خودشان قاضی شده‌اند.

زمین اِ وو فقط زمین. زمین خام. زمین بكر و بایر. این دوتا دست رو می‌بینی؟ خیلی كه همت كنی، جخ این دو تا رو می‌تونی با هم همراهی كنی. دیگری بی‌دیگری. دیگرون بی‌دیگرون. آره برادر، این خودش كلی فتح و ظفره كه دسّ راس و چپت رو واداری جفت‌شون به یه كار بچسبن. آره جونم. این خودتی كه باید بسازی. خشت رو باید خودت بزنی. ملات رو باید خودت عمل بیاری. تراز رو خودت بذاری.

ابرو گره نكن داداش من! بی‌خیالش، داریم اختلاط می‌كنیم. رجز شنیده‌ی؟ پس گود و كنار گودم شنیده‌ی. آره داشّم، ما همه‌مون فِل‌واقع رجزخونای كنار گودیم. (گردنش را مالش می‌دهد.) این زنجیر به گردن مااام بود به وقتش هیچ غلطی نتونستیم بكنیم. (درنگ) اصلاً شاید گردن انسون و حیوون واسه اینه كه پاری وقت ـ آم زنجیر بشه.