بریده‌هایی از کتاب تفسیر نمونه (جلد چهارم)

«سه چیز است که خداوند به هیچ کس اجازه مخالفت با آن را نداده است: ادای امانت در مورد هر کس خواه نیکوکار باشد یا بدکار؛ وفای به عهد درباره هر کس خواه نیکوکار باشد یا بدکار؛ و نیکی به پدر و مادر خواه نیکوکار باشند یا بدکار»

آنچه باید کاملاً به آن توجه داشت این است که: اسلام تنها «توصیه به عدالت» نمی‌کند، بلکه مهمتر از آن «اجرای عدالت» است، خواندن این آیات و روایات تنها بر فراز منابر و یا نوشتن در کتب، و یا گفتن آنها در لابلای سخنرانی‌ها به تنهائی درد بی‌عدالتی، تبعیض و فساد اجتماعی را در جامعه اسلامی درمان نمی‌کند، بلکه آن روز عظمت این دستورها آشکار می‌گردد که در متن زندگی مسلمانان پیاده شود.

در حدیث معروف دیگری می‌خوانیم که می‌فرماید: اَلْمُلْک یبْقی مَعَ الْکفْرِ وَ لا یبْقی مَعَ الظُّلْمِ: «حکومت‌ها ممکن است کافر باشند و دوام یابند، اما اگر ظالم باشند دوام نخواهند یافت» .

«خداوند از این جهت ابراهیم را به عنوان خلیل خود انتخاب کرد که: هرگز تقاضا کننده‌ای را محروم نساخت و هیچ گاه از کسی جز خدا تقاضا نکرد