بریده‌هایی از کتاب سوخته

به نفس و شیطان بگویید، ممکن است این شخصی که مبتلاست به معصیت دارای ملکه‌ای باشد یا اعمال دیگری داشته باشد که خدای‌تعالی او را به رحمت خود مستغرق کند و نور آن خُلق و ملکه او را هدایت کند و منجر شود کار او به حسن عاقبت و شاید به واسطة همین بدبینی تو، کارت منجر به بدی عاقبت شود.

مگر نه این است که گناه سدّ راه آسمانی شدن است؟! پس چرا دل نمی‌کنی، ای طالب نور! از سیاهی دل کندن این‌همه تصمیم گرفتن و شکستن ندارد!

کسی که در محضر خداست و خدا را در تمام اعمال خود ناظر و شاهد می‌بیند، تمام اعضا و جوارحش در همان مسیر قرار می‌گیرد و هرگز دست از پا خطا نمی‌کند،

ما هم دلمان برای خدا تنگ است

ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیر‌ها؟ زان ‌سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

مگر نه این است که گناه خدافروشی است؟!

ما هم تشنه‌ایم، تشنۀ بارانی که ببارد و برویاند. ما هم دلمان برای خدا تنگ است،

«معبودا، ذکر خود را در نهان و آشکار و شب و روز و ظاهر و باطن و در هر حال خوش و ناخوش به ما الهام کن و ما را به ذکر پنهان مأنوس کن و به کار نیکو وادار.»

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم عاشق نگشته‌ای که بدانی چه می‌کشم

مرحوم آیت‌الله انصاری شعر زیر را زیاد برای رفقا به عنوان نصح و اندرز قرائت می‌کردند: فصل گلم تمام به آه و فغان گذشت چون بگذرد خزان که بهارم چنان گذشت بدنامی حیات دو روزی نبود بیش آن هم کلیم با تو بگویم چسان گذشت یک روز صرف دادن دل شد به این و آن روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت

مرحوم قاضی نظرشان این بود که: «کسی که طالب سیر و سلوک شد اگر برای پیدا کردن استاد نصف عمر خود را در جست و جو بگذراند ارزش دارد و آن‌که به استاد رسیده نصف راه را طی کرده است.»

نماز اول وقت تمام گرفتاری‌های انسان را برطرف می‌کند، سعی کن نماز اوّل وقت بخوانی، اگر فرصت می‌کنی نوافل را هم بخوان، اگر نمی‌توانی نوافل را به موقع بخوانی همین‌طور که راه می‌روی بخوان

او بارها و بارها، هرچه را که می‌توانست حجاب و مانع مشاهدۀ جمال یار شود، پشت سر انداخت، کشف و کرامت و طی‌الارضی که دهان ما را آب می‌اندازد در نظر وی گرد و غباری بود که مانع از رسیدن به محبوب بود و او هرگز به تماشای آن‌ها ننشست تا چه رسد به این‌که دل به آن‌ها ببازد.

«خداوند تمام اسرار عرفان را در نماز جمع کرده است.»

و اگر من و تو نمی‌یابیم برای آن است که هنوز طالب نیستیم. برای آن است که هنوز تشنگی ما را بیتاب نکرده و برای آن است که هنوز مجنون آن لیلا و فرهاد آن شیرین نشده‌ایم.

کاش من و تو هم لذت دیوانگی و بی‌خودی را بچشیم تا بدانیم این احوالات واقعی است و ما هم می‌توانیم عاشق شویم.

ساقی بده پیمانه‌ای زان می که بی‌خویشم کند بر حسن شورانگیز تو عاشق‌تر از پیشم‌ کند سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا وز من رها سازد مرا بیگانه ‌از خویشم کند

زین سوی تو چندین حسد، چندین خیال و ظن بد زان سوی او چندان کشش، چندان چشش، چندان عطا

«العارِفُ فینا کالبدرِ بَین النُجُوم و کالجِبریلَ بَینَ

می‌فرمودند: هرجا که نفست به چیزی خیلی تمایل داشت، باید ترک کنی تا جایی که ذره‌ای مخالف راه هدایت عمل نکنی و برسی به مرحله‌ای که از نفس گذشته باشی. آنجا دیگر هیچ نمی‌ماند جز خدا.