بریده‌هایی از کتاب روسمرسهولم

روسمر: اوه عزیزم، من دیگه به توان خودم در تغییر دادنِ آدم‌ها اعتقادی ندارم. دیگه به خودم در هیچ کاری اعتقاد ندارم. به خودم، به تو، دیگه اعتقادی ندارم. ربکا: (افسرده به او می‌نگرد.) پس چطور می‌تونی زندگی کنی؟ روسمر: نمی‌دونم. دیگه نمی‌تونم فکر کنم. فکر نمی‌کنم بتونم به زندگی ادامه بدم... چیزی وجود نداره که آدم براش زندگی کنه. ربکا: اوه زندگی... زندگی مدام نو می‌شه. بیا عمیقاً به زندگی دل ببندیم. ما که دیر یا زود رفتنی هستیم!