بریده‌هایی از کتاب من، پیش از تو

ـ پاریس. بیرون کافه‌ای توی لو ماره می‌نشستم و قهوه می‌خوردم با کروسان گرم و کره بدون نمک و مربای توت‌فرنگی. ـ لو ماره؟ ـ ناحیه‌ی کوچکی در قلب پاریس. پر از خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده و آپارتمان‌های تنگ هم، مردهای شوخ‌وشنگ و یهودیان ارتودوکس و زن‌های پیری که روزی شبیه برژیت‌باردو بودند. تنها جایی هست که می‌شود ماند.

موضوع این است که من حس می‌کنم می‌تواند زندگی خوبی باشد. حس می‌کنم در کنار تو شاید واقعا زندگی خیلی خوبی باشد. ولی سبک زندگی من نیست. من مثل این‌هایی که تو با آن‌ها صحبت کردی نیستم. این‌جور زندگی را نمی‌خواهم. ذره‌ای به زندگی مطلوبم شبیه نیست.

خودت را از هر چیزی محروم می‌کنی فقط با این فکر که اهلش نیستی.