بریده‌هایی از کتاب رک ترین کتاب ممکن

میل به ثابت‌کردن چیزی به دیگران نیازمند این است که برای «دیگران» واقعاً اهمیت داشته باشد؛ در حالی که برایشان اهمیتی ندارد. فقط تویی که برایت مهم است سرانجامت چه می‌شود. تنها چیزی که برای آن‌ها مهم است، این است که سرانجامِ خودشان چه می‌شود.

خیلی وقت‌ها به این سبب از بعضی مسائل آسیب می‌بینی و دست به کارهای به‌شدت احمقانه می‌زنی که از زاویهٔ اشتباه به آن‌ها نگاه می‌کنی. درک مهم است، دوست من. این‌که چگونه به چیزی نگاه می‌کنی، مهم است.

زمان می‌گذرد، آدم‌ها می‌روند و تو تنها کسی هستی که با خودت می‌مانی.

-هیچ‌کس این را به ما نمی‌گوید: زندگی خیلی چیزهاست که به خوشحالی ربطی ندارد

همیشه به خاطر داشته باش: وظیفهٔ تو درک آدم‌ها نیست؛ بلکه درک و مراقبت از خودت است.

انگیزهٔ اصلی‌ات رضایت از خود نیست؛ بلکه راضی‌کردن دیگران است. ایراد اساسی در چنین انگیزه‌ای این است: میل به ثابت‌کردن چیزی به دیگران نیازمند این است که برای «دیگران» واقعاً اهمیت داشته باشد؛ در حالی که برایشان اهمیتی ندارد. فقط تویی که برایت مهم است سرانجامت چه می‌شود.

اگر کس دیگری باید به تو بگوید خاصی، پس از نظر خودت کاری نکرده‌ای که مستحق آن باشی.

تو معتاد خوشحالی هستی و خوشحالی گذرا برایت خیلی بیشتر از احترام به خود و سلامت روان و آرامش کلی در زندگی‌ات ارزش دارد؛ برای همین می‌گویی: «گور باباش!» و باز به سراغ همان خوشحالی گذرا می‌روی!

کسی که می‌داند چگونه فکر کند، سعی می‌کند خودش فکر کند تا راه‌حل مسائلش را پیدا کند. او از روش‌های استنتاج استفاده می‌کند و هماهنگی ذهنی و روان‌سازی عملکرد زندگی‌اش را در نظر می‌گیرد. او برای گسترش دانشش کتاب می‌خواند، ویدئو می‌بیند و هر اطلاعات در دسترسی را مصرف می‌کند. این فرد به دنبال دانش می‌گردد؛ چون دانش او را با دیدگاه‌های گوناگون آشنا می‌کند و پرورش چگونه‌فکرکردن نیازمند بزرگ‌ترین مجموعهٔ ممکن از دیدگاه‌های مختلف است.

«انگیزهٔ مسئولانه» یعنی والدین بفهمند زمانی که اساس شخصیت بچه شکل می‌گیرد، آن‌ها قوی‌ترین تأثیر را دارند و این‌که برای آماده‌کردن بچه، والدین اول باید خودشان را آماده کنند.