بریده‌هایی از کتاب کشک‌های خفن

تمام دانشمندان که چیزی را اختراع کرده‌اند عرقچین یا تنبان آبی می‌پوشیده‌اند.

بگرد که هست ۱- فقط جهت تفنن انگشت توی دماغتان نکنید. ۲- وقتی از چیزی مطمئن شدید، انگشت اشاره را آماده کنید. ۳- درحین عملیات از کسی خجالت نکشید. حتی صاف توی چشمانش نگاه کنید. (انگشت و دماغ هردو مال شماست.) ۴- انگشت خود را در جهت‌های مختلف بچرخانید. ۵- طرف را با لبخندی مشغول کنید ولی همین‌طور بگردید. ۶- ثابت کنید که خواستن، توانستن است. ۷- به‌محض به‌دام انداختن شکار، انگشتتان را محکم روی آن قرار دهید. ۸- با دقت شکار را به‌سر انگشت هدایت کنید. (خودنمایی نکنید؛ ولی با لبخندی انگشتتان را به شکل اجازه چند لحظه‌ای توی هوا نگه دارید.) ۹- وقتی همه فهمیدند که آن را شکار کرده‌اید، انگشتتان را به پیراهنتان بمالید تا حسابی تمیز شود. ۱۰- می‌توانید مثل گلوله شوتش کنید توی هوا. (اختیاری) ۱۱- یک ضرب‌المثل آفریقایی: می‌خوام رو دماغم درخت بکارم، به تو چه.

سوسک‌های بی‌کلاس از خجالت و حیا زیر سنگ مستراح بی‌صدا نشسته‌اند و خاله با کمی ملایمت ادامه می‌دهد: «دنیا عوض شده ای عوضی‌ها دنیا مدرن شده ای سنتی‌ها تا کمتر از یک‌هزارم ثانیه من می‌پ ر م می‌پرم به‌سوی بوی کافی و تی و هات‌های میلک و چاکلت و از این قماش.»

از هر صدنفر متولدین این ماه، بجز نود و چهار _ پنج نفر، بقیه از خودراضی و افاده‌ای هستند. این پنج _ شش نفر، خدای شانس و اقبالند. (معمولاً شانس و اقبال آدم‌های عوضی، چهارونیم‌برابر آدم‌های درست و حسابی است.) آن‌ها دست کم توی دو - سه تا از قرعه‌کشی‌های بانک برنده می‌شوند.

بیخود نیست که قدیمی‌ها به این ماه «عقرب» می‌گفتند. آبانی‌جماعت نیش می‌زند نه این‌طور. از هر نه‌تا جمله‌اش، ده‌تایش نیش‌وکنایه است. البته، نباید متولدین ماه‌های دیگر به تریش قبایشان بربخورد؛ چون همه (غیر از من) می‌دانند که: نیش عقرب نه از ره کین است اقتضای طبیعتش این است دخترهای این ماه تا به هم‌کلاسی‌هایشان می‌رسند می‌گویند: «میتی جون چقدر کفشت جیغ می‌زنه؟ وای که من عاشق این رنگ‌های پشت‌کوهی هستم.» یا «اوه الی! هرچه بیشتر ورم می‌کنی خوشگل‌تر می‌شی.» یا به معلمشان می‌گویند: «خانم، شما از جنوب‌شهر تشریف می‌یارین؟»

خیلی از آبانی‌ها معلم می‌شوند و عده‌ای هم استاد دانشگاه. البته از همان گونه‌هایی که با نگاهشان دخل همه را درمی‌آورند و عاقبت روی یکی فیکس می‌شوند: «آهای عقل‌کل بیا پای تخته.

۴-اگر تقلب لازم نبود هیچ‌وقت اختراع نمی‌شد.

قانون اساسی چاچالک هیچ‌کسی با هیچ‌کسی مساوی نبیده است. خلاص.

در کتاب «الزمانه و الدوره‌ی قاراشمیش» که حکیم «الکامبیزابن الشروین‌ابن السیامک کشکولی چاچالکی» مرقوم نموده، آینده را موبه‌مو پیش‌بینی فرموده است. یعنی به جز چند مورد، مو لای درز پیش‌گویی‌هایش نمی‌رود.

به قول دوتا داداشی‌ها: می‌دونم که از سرم خیلی زیادی،ولی من کم نمی‌خوام.

متولدین مرداد: متولدین این ماه آن‌قدر دل‌نازک هستند که اگر ببینند کسی دمپایی توی دست گرفته است بی‌اختیار مچش را می‌گیرند و می‌گویند: «به پرهای طلایی‌اش نگاه کن. به شاخک‌های حساسش خیره شو، نمی‌بینی چقدر قشنگ روی دیوار راه می‌رود.»

خیلی‌ها می‌دانند که توی چه ماه و روز و حتی چه ساعتی به دنیا آمده‌اند؛ اما من انگار در یک زمان مبهم متولد شده‌ام. حتی مادرم قات زده است. می‌گوید: «چله‌ی زمستان بود و سگ از توی جا جُم نمی‌خورد.» ولی کمی می‌رود توی فکر و می‌گوید: «نه، آن موقع تولد خواهرت بود، گمانم وسط تابستان بود که زبان‌بسته برای ذره‌ای سایه لَه‌لَه می‌زد!» پدرم داد می‌زند: «زن! بهار بود، وسط بهار، مگر یادت نیست بی‌صاحاب چه دُمی تکان می‌داد؟» مادر کمی توی فکر می‌رود و بعد دادوهوار او را تلافی می‌کند: «هوش و حواست کجاست مرد؟! این قضیه مال بچه‌ی چهارم یا اولمان است، نه این زبان بسته. گمانم پاییز بود که خش‌خش برگ‌ها قاتی صدای سگ... .»

هرچیز درشت و بزرگ. چندتا هم مثال می‌آورند: خرمهره، خرسنگ، خرپشته. من توی کتابخانه‌های مختلف، چندین‌بار آن‌ها را خورده‌ام. همه‌جا خر یعنی بزرگ. خوراک من کتاب است. باز هم بگویید خر، خر است.