بریده‌هایی از کتاب آیین سخنرانی

اگر بتوانی رؤیایی در سر بپرورانی و رؤیاها اربابت نباشند اگر بتوانی فکر کنی و افکار، اهدافت نباشند اگر بتوانی پیروزی و شکست را ملاقات کنی و با این دو شیاد یکسان برخورد کنی اگر بتوانی قلب روح و تار و پود خود را وادار کنی تا مدتها پس از زوالشان به تو خدمت کنند پس مقاومت کن هنگامی که هیچ چیز در تو نیست، جز اراده‌ای که به آنها می‌گوید: «مقاومت کنید» . اگر بتوانی دقایق فراموش ناشدنی را پر کنی، با شصت ثانیه‌های ارزشمندی که در حال دویدن هستند زمین و هر چه در آن است از آن توست و مهمتر اینکه دیگر مرد شده‌ای پسرم.

آلن، از فیلسوفان فرانسوی می‌گوید: «کلی‌گویی همواره ناپسند بوده. باید طوری سخن بگویید که هر جمله‌ای که به کار می‌برید، پر از سنگ و چوب و آهن و میز و صندلی و مرد و زن و حیوان باشد.»

سخنرانی خود را با به کار بردن نام‌های خاص مشخص کنید وقتی دارید از کسی حرف می‌زنید، سعی کنید نام او را ذکر کنید. حتی اگر لازم می‌دانید هویت او پنهان بماند از یک اسم دیگر استفاده کنید و یک نام خیلی پرکاربرد و عمومی را به کار برید. مطمئن باشید یک نام ـ حتی غیرحقیقی - را بیان کردن بهتر از به کار بردن تعبیرات مبهم مثل «مردی» ، «یکی» ، «شخصی» و... است.

با اولین جمله خود، کنجکاوی مخاطبان را برانگیزید.

اگر اطلاعات شما درباره موضوعی که می‌خواهید درباره آن صحبت کنید فقط کمی از مخاطبانتان بیشتر است، بهتر است از خیر صحبت کردن در آن باره بگذرید.

مخاطبان فقط زمانی از این که کسی درباره خودش حرف بزند خوششان نمی‌آید که این کار نوعی خودستایی و خودخواهی جلوه کند، در غیر این صورت اغلب مخاطبان به خاطرات و نقل تجربیات شخصی توجه و علاقه نشان می‌دهند.

پروفسور ویلیام جیمز، یکی از مشهورترین روانشناسان آمریکا می‌نویسد: ظاهرا اعمال تابع احساسات هستند اما واقعیت این است که اعمال و احساسات با هم پیش می‌روند. می‌توان با تنظیم اعمال ارادی به طور غیر مستقیم به تنظیم احساسات که تحت کنترل اراده نیستند، پرداخت. بنابراین در صورتی که شادی ذاتی خود را از دست داده‌اید، بهترین راه ارادی برای دستیابی به شادی آن است که با شادی نشسته و به گونه‌ای رفتار کنید و حرف بزنید که گویی شاد هستید. اگر این کار باعث احساس شادی شما نشود، هیچ چیز دیگری هم در چنین شرایطی شما را شاد نخواهد کرد.

پایانی شاعرانه در میان تمامی روشهای پایانی چنانچه خوب ارائه شوند، هیچ کدام پسندیده‌تر از خاتمه‌های طنزگونه یا شاعرانه نیست. در حقیقت، اگر بتوانید برای پایان سخنرانی خود از ابیاتی مناسب استفاده کنید، تقریبا ایده‌آل خواهد بود.

گونه‌ای عمل کنید که گویی عاشق این کار هستید. کاملاً راست بایستید، مستقیما در چشمان مخاطبانتان نگاه کنید و با چنان اطمینانی شروع به صحبت کنید که گویی تک تک آنها به شما بدهکار هستند.

آلن، از فیلسوفان فرانسوی می‌گوید: «کلی‌گویی همواره ناپسند بوده. باید طوری سخن بگویید که هر جمله‌ای که به کار می‌برید، پر از سنگ و چوب و آهن و میز و صندلی و مرد و زن و حیوان باشد.»