بریده‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

باید به یاد آوریم که انتقاد مثل کبوتر جِلد است که همیشه به خانه برمی‌گردد

"عمل" بلندتر از حرف سخن می‌گوید و یک لبخند به ما می‌گوید: «من تو را دوست دارم. از دیدنت خوشحالم. تو مرا سرشار از شادی کرده‌ای.»

غالبا یافتن عیب آسان‌تر از پیدا کردن حُسن است.

شکسپیر می‌گوید: «هیچ چیزی یا خوب یا بد نیست. فکر ماست که آن را چنین می‌کند.»

هیچ کس به اندازه کسی که لبخندی برای دادن نداشته باشد نیازمند لبخند نیست.

بنیامین فرانکلین، که در جوانی بسیار صریح و بی‌پروا بود، چنان سیاستمدار و ماهر در برخورد با مردم شد که سفیر‌امریکا در فرانسه انتخاب شد. راز موفقیت او چه بود؟ او می‌گوید: «من درباره هیچ کسی ــ و هیچ گاه ــ بد صحبت نمی‌کنم... و هر چه خوبی از کسی بدانم بر زبان می‌آورم.»

کسی که برخلاف میلش متقاعد شده، همچنان بر همان اعتقاد سابق باقی است.

تفاوت بین تمجید و چاپلوسی چیست؟ خیلی ساده است: تمجید، صادقانه و چاپلوسی، غیرصادقانه است. یکی از دل برمی‌خیزد و دیگری از زبان. یکی غیرخودخواهانه است و دیگری خودخواهانه. یکی را همه دنیا می‌پسندد و دیگری را همه جهانیان مذموم می‌دانند و محکوم می‌کنند.

امرسون می‌گوید: «با هر کسی که روبه‌رو می‌شوم به نوعی از من برتر است. به این ترتیب است که از او چیز یاد می‌گیرم.»

به جای اینکه مردم را محکوم و سرزنش کنیم، بهتر است سعی کنیم آنها را درک نماییم. بیایید سعی کنیم دریابیم چرا آنها بدان گونه رفتار می‌کنند. این کار بسیار مفیدتر و سازنده‌تر از انتقاد است و به جای نارضایتی و دلخوری، موجب افزایش حس همدردی، ظرفیت تحمل و مهربانی می‌شود. «شناختن همه به معنی بخشیدن همه است.» به قول دکتر جانسون: «جناب، خداوند نیز قصد ندارد انسان را مورد قضاوت قرار دهد تا اینکه روزگارش به سر آید.» پس چرا من و شما چنین نکنیم؟