بریده‌هایی از کتاب بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم

پنجره روح مهربانِ اتاق است.

شادی خریدنِ اشیاءِ نو، شادی لبریزی‌ست.

من روانِ دائمِ یک دوست‌داشتن هستم.

باز می‌گردم. همیشه باز می‌گردم. مرا تصدیق‌کنی یا انکار، مرا سرآغازی بپنداری یا پایان، من در پایانِ پایان‌ها فرو نمی‌روم. مرا بشنوی یا نه، مرا جست‌وجو کنی یا نکنی، من مَردِ خداحافظی همیشگی نیستم. بازمی‌گردم؛ همیشه بازمی‌گردم.

حرف‌بزن برادر، حرف‌بزن! _ دیر نیست؟ _ برای من که می‌شنوم دیر نیست.

بگذار که انسان ساده‌ترین دروغ‌های خوب را باورکند.

هلیا... در پایدارترین شادی‌ها نیز غمی نهفته‌است، و در پاک‌ترین اعمال، قطره‌یی از ناپاکی.

هلیا! تو زیستن در لحظه‌ها را بیاموز.

من از دوست‌داشتن، فقط لحظه‌ها را می‌خواستم. آن لحظه‌یی که تو را به نام می‌نامیدم.

هلیا! من هرگز نخواستم که از عشق افسانه‌یی بیافرینم؛ باورکن! من می‌خواستم که با دوست‌داشتن زندگی‌کنم __ کودکانه و ساده و روستایی. من از دوست‌داشتن، فقط لحظه‌ها را می‌خواستم. آن لحظه‌یی که تو را به نام می‌نامیدم.

هلیا، به من بازگرد. و مرا در محبس بازوانت نگه‌دار. و به اسارت زنجیرهای انگشتانت درآور که اسارت در میان بازوان تو چه شیرین است. سپر باش میان من و دنیا که دنیا در تو تجلّی خواهدکرد. بر من ببند چون سدّی عظیم که در سایه‌ی تو من دریاچه‌یی نخواهم‌بود. آسمانِ دایمِ اردیبهشت خواهم‌بود.

به‌یاد داشته‌باش که روزها و لحظه‌ها هیچ‌گاه باز نمی‌گردند. به زمان بیندیش و شبیخونِ ظالمانه‌ی زمان.

به‌یادبیاور که در این لحظه‌ها نیاز من به تو نیاز من به تمامی ذرّاتِ زندگی‌ست. هلیا به من بازگرد.

ما برای فروریختنِ آنچه کهنه‌است آفریده‌شدیم. در ما دَمیدند که طغیانگر و شورش‌آفرین باشیم.

به من بازگرد هلیای من مگذار که خالیِ روزها و سنگینی شب‌ها در اعماقِ من جایی ازیادنرفتنی بازکند.

امروز، برای من، روز خوبی نیست. روز بدِ تنهایی‌ست. اینجا را غباری گرفته‌است. پنجره‌ها نمی‌خندند وَ آب نمی‌جوشد وَ بوی مستی‌آفرینِ تنِ تو در این کلبه نپیچیده‌است. یاد تو هر لحظه با من است؛ امّا یاد، انسان را بیمار می‌کند.

بیاموز که مَحَبّت را از میان دیوارهای سنگی و نگاه‌های کینه‌توز، از میان لحظه‌های سُلطه‌ی دیگران، بگذرانی.

زندگی، تنهایی را نفی می‌کند، و عشق، بارورترینِ تمامِ میوه‌های زندگی‌ست.

آنچه هر جدایی را تحمّل‌پذیر می‌کند اندیشه‌ی پایانِ آن جدایی‌ست.

من، ایمان‌دارم که عشق، تنها تعلّق است. عشق، وابستگی‌ست. انحلالِ کاملِ فردیت است در جمع.