بریده‌هایی از کتاب در باب خلوت‌گزینی

بزرگ‌ترین دانش در جهان این است که بدانی چگونه با خود زندگی کنی

انسان‌ها می‌بایست اشیاء را تابع و فرمانبردار خویش سازند نه اینکه خود را تابع و فرمانبردار اشیاء نمایند.

‌درخصوص دانشی که کسب نموده‌ای بیم نداشته باش، زیرا اگر تو خویشتنت را به‌واسطه آن اصلاح کرده باشی تاثیر آن از بین نخواهد رفت. ‌پاسخ آن مردی را به خاطر بیاور که از او پرسیده بودند که چرا می‌باید در هنری که‌اندک مردمی قادر به فراگیری آن هستند، چنین دچار زجر و محنت شود" برایم همین‌اندک نیز کافی است؛ یک نفر نیز کفایت می‌کند؛ حتی اگر هیچ کس هم نباشد باز کفایت می‌نماید. "

در مکان‌های خلوت، برای خود جمعیتی انبوه باش.

اکثر لذات تنها به این جهت ما را در آغوش گرفته و نوازش می‌کنند که بتوانند ما را خفه کنند،

اگر بتوانیم باید همسر، فرزند، اموال و از همه بالاتر سلامتی داشته باشیم، اما نباید چنان بدان‌ها وابسته شویم که شادیمان منوط به ایشان باشد.

من در میان آن گروه از انسان‌ها جای دارم که بسیار از این احساس[‌اندوه ]به دور هستند؛ من نه این احساس را دوست دارم و نه چندان به آن می‌اندیشم، اگرچه تمام دنیا از آن خرسند شده و تصمیم گرفته‌اند که با اشتیاق بسیاری پذیرایش باشند. ‌خرد آن را آراسته و پرهیزکاری و وجدان نیز در پی‌اش روان شده‌اند- چه تزئین عظیم و احمقانه ای. ‌منطقا این نه‌اندوه بلکه شرارت است که ایتالیائی‌ها آن را غسل تعمید داده‌اند، زیرا صفتی است که همیشه مضر و همیشه مجنون است. ‌رواقیون این احساس را بر پیروان خود ممنوع کرده‌اند زیرا فرد واجد آن را پست و بزدل می‌دانند.

تصور اینکه چگونه یک ذهن دقیقا بین دو تمایل موازی آونگ باقی می‌ماند، جالب است؛ چنین حالتی بی‌شک منجر به تصمیم نخواهد شد زیرا انتخاب مستلزم عدم برابری ارزش هاست؛ اگر کسی ما را مختار به انتخاب یک بطری نوشیدن و یک تکه گوشت نماید، در حالی که به یک‌اندازه میل به نوشیدنی و خوردن داریم، یقینا هیچ نتیجه‌ای جز آن که از گرسنگی و تشنگی بمیریم، در انتظارمان نخواهد بود!

تاریخ‌نگاری خوب، تاریخی است که توسط مردانی که خود عامل ایجاد وقایع بوده‌اند و یا در ایجاد آن نقش داشته‌اند نوشته شده باشد، یا لااقل توسط کسی که از چنین بخت مساعدی برخوردار بوده که در واقعه‌ای مشابه واقعه مدنظر مشارکت جسته باشد.

بیش از این نباید به آنچه دنیا درباره شما می‌گوید توجه نمائید، بلکه به آنچه درباره خودتان می‌گوئید متوجه شوید. ‌به درون خود بازگردید، اما پیش از آن خود را آماده نمائید تا در آن جا مورد استقبال قرار گیرید. ‌اگر ندانید که چگونه باید بر نفس خویش حاکم شوید، اعتمادتان بر نفس خویش، دیوانگی است.

بیائید شهامت بهره‌مندی از لذات زندگانی را داشته باشیم. این لذات برای زنده‌ها خلق شده‌اند؛ به زودی به خاکستر، شبح و اشخاصی که تنها در افسانه‌ها از آن‌ها یاد می‌شود، بدل خواهیم شد

ما به‌اندازه کافی برای دیگران زندگی کرده‌ایم. بگذارید دست‌کم این ایام پایانی عمر را برای خویش زندگی کنیم، افکار و‌اندیشه‌های‌مان را به نفس خویش و انجام کارهای نیک متوجه نمائیم

شیطان در نفس ما آویخته است و او نمی‌تواند از خویش بگریزد

ما غل و زنجیر خویش را به همراه داریم؛ آزادی ما مطلق نیست. هنوز هم به چیزهایی که در گذشته جا نهاده‌ایم، خیره شده‌ایم و خیال‌مان مملو از آن‌هاست.

مردم همیشه در پی یافتن راه‌حلی مناسب نیستند.

چنین نیست که مرد حکیم نمی‌تواند در هر جایی شادمان باشد یا این‌که در میان ندیمان خلوت گزیند، بلکه بیاس می‌گوید که، اگر چنین مردی حق انتخاب داشته باشد از دیدن بسیاری از مردم حذر خواهد نمود.

همه کس می‌دانند که تمام امور در یک سرزمین بسته به اهتمامی است که آن کشور در آموزش و پرورش کودکانش به کار می‌بندد. با این وجود سپردن ایشان به لطف و مرحمت والدین‌شان، فارغ از اینکه چقدر ممکن است ساده لوح یا ضعیف باشند، عملی است کاملا غیر منطقی.

هیچ موجودی مردم‌گریز‌تر از آدمی نیست و[ در عین حال ]هیچ موجودی اجتماعی‌تر از آدمی نیست؛ مردم‌گریزی او به سبب معاصی وی است و اجتماعی بودنش به جهت طبیعتش.

مجازات حقیقی این است. هیچ گنهکاری معاف و مبری نیست، چرا که خود قاضی خویش است.

بیائید شهامت بهره‌مندی از لذات زندگانی را داشته باشیم. این لذات برای زنده‌ها خلق شده‌اند؛ به زودی به خاکستر، شبح و اشخاصی که تنها در افسانه‌ها از آن‌ها یاد می‌شود، بدل خواهیم شد.