بریده‌هایی از کتاب تهمت

هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد.

هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد.

هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد.

گاهی انسان هرچه تلاش کند بی‌فایده است.

‫با خود گفت:«به درک! الان میره و آبروریزی میشه. آبروی منو جلو همه میبره. ای احمق!»

صداقت ونکین جای هیچ شک و شبه‌ای به جا نزاشت. مطمئنا او سازنده تهمت نبود. آهینیف پرسید:«پس کی؟پس کی؟»در ذهنش همه‌ی آشنایان را مرور کرد. به سینه‌اش میزد. «پس کی؟»

آهینیف پرسید:«پس کی؟پس کی؟»در ذهنش همه‌ی آشنایان را مرور کرد. به سینه‌اش میزد. «پس کی

افسوس! گاهی انسان هرچه تلاش کند بی‌فایده است.

آهینیف پرسید:«پس کی؟پس کی؟»در ذهنش همه‌ی آشنایان را مرور کرد. به سینه‌اش میزد. «پس کی؟» پایان

گاهی انسان هرچه تلاش کند بی‌فایده است.

هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد.

نسان‌هایی که زنده به گور شده‌اند توضیح می‌دادند و حرف یکدیگر را قطع می‌کردند و نظریات خود را درباره‌ی روح بیان می‌کردند. هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد. در اتاق بغلی، استاد ادبیات در حال شرح وقایعی

نسان‌هایی که زنده به گور شده‌اند توضیح می‌دادند و حرف یکدیگر را قطع می‌کردند و نظریات خود را درباره‌ی روح بیان می‌کردند. هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد. در اتاق بغلی، استاد ادبیات در حال شرح وقایعی

نسان‌هایی که زنده به گور شده‌اند توضیح می‌دادند و حرف یکدیگر را قطع می‌کردند و نظریات خود را درباره‌ی روح بیان می‌کردند. هیچ یک از آنان به روح اعتقاد نداشتند ولی همگی آنان تایید می‌کردند که بسیاری از امور در این دنیا فراتر از ذهن آدمی ‌می‌باشد. در اتاق بغلی، استاد ادبیات در حال شرح وقایعی

من نشون بده. »مارفا بالای یکی از نیمکت‌ها رفت و با احتیاط تکه‌ای از روزنامه‌ی چرب را برداشت. زیر ورق، در دیسی پهن خاویار بزرگی که با ژله پوشیده و با زیتون‌ها و هویج‌ها تزیین شده بود، قرار داشت. آهینیف به خاویار خیره شد و نفس نفس زد. صورتش برقی زد و چشمانش را بست. ا

آهینیف به قدری آسوده خاطر شد که چهار لیوان نوشید و پس از همراهی کردن جوانان به اتاق‌هایشان، به تخت رفت و مانند کودکی معصوم خوابید و روز بعد دیگر به ماجرای خاویار فکر نکرد. اما افسوس! گاهی انسان هرچه تلاش کند بی‌فایده است. حرف‌های شیطانی کار خودش را کرد و استراتژی آهینیف چاره ساز نبود. درست یک هفته بعد، چهارشنبه، پس از کلاس سوم هنگامی ‌که آهینیف وسط اتاق دبیران ایستاده بود و درباره‌ی پسری به نام ویسکین صحبت می‌کرد؛ مدیر مدرسه سمت آهینیف رفت و او را به گوشه‌ای کشید.

آهینیف یخ کرد به مانند مردی که زنبور نیشش زده باشد به خانه رفت مانند شخصی که روی آن آب جوش ریخته باشند. همانطور که به خانه می‌رفت، مردم شهر طوری به او نگاه می‌کردند که انگار با قیر سیاه شده است. در خانه دردسر تازه‌ای در انتظارش بود.

صداقت ونکین جای هیچ شک و شبه‌ای به جا نزاشت.

آهینیف با خودش فکر کرد:«درباره‌ی من حرف می‌زنه! درباره‌ی من، خدا لعنتش کنه! و اون زن هم باور می‌کنه... می‌خنده! خدا رحم کنه! نه نمی‌تونم اجازه بدم... نمی‌تونم. باید کاری کنم تا مانع باور کردنشون بشم... با همشون حرف میزنم و ذات احمق و شایعه پردازشو فاش می‌کنم. »

افسوس! گاهی انسان هرچه تلاش کند بی‌فایده است. حرف‌های شیطانی کار خودش را کرد و استراتژی آهینیف چاره ساز نبود.