بریده‌هایی از کتاب خاطرات خون‌آشام عاشق

دخترا می‌میرن واسه لواشک...

این خاطرات که با خون دل نوشته شده هر کس آن را بخواند یا روز می‌میرد یا شب.

اگر دستم رسد بر چرخ گردون همی پرسم که این چی است و آن چون؟ یکی را داده‌ای چربی فراوون یکی را کرده‌ای محتاج یک نون!

خدا پدر آن کسی را بیامرزد که درس انشا را جزء دروس مدرسه قرار داد. فکر می‌کنم شروع نویسندگی اکثر نویسندگان از همین زنگ‌های مظلوم انشا باشد و من توی این درس همیشه نمره‌هایم ‌خوب بود.

ما خون‌آشام‌ها قانونی‌داریم که می‌گوید: «تنهایی خیلی سخته، سخت‌تر مکیدن خون لاک‌پشت آبی در اعماق اقیانوس.»

وای از این نامزدهای گیر سه‌پیچی! که الهی خداوند نصیب هیچ موجود زنده‌ای نفرماید که.

ما پشه‌ها قانونی داریم که می‌گه. «نیش، نوش، کوش!» . یعنی وقتی که نیش زدی، نوش کردی، گازش بگیر و برو.

بیا ای یار دیرآشنا بیا اگر ناهار نشد، برای شام بیا اگر شام هم نشد، نشد حتماً برای ناشتا بیا

خون‌آشام‌ها سخنی دارند که مشهور است که: «وقتی از این بهتر نمی‌شود، بهتر است نشود.»

من قلب مهربانی دارم که. درست است که خون‌آشام هستم اما نمی‌توانم بی‌عدالتی را تحمل کنم که.

نمی‌دونی تو که عاشق نبودی چه سخته مرگ گل برای گلدون...

انتقام کار احمقانه‌ای است.

به خوابم آمدی ای نازنینم به من گفتی تو را در خواب دیدم ز خوابت می‌روم تا که دوباره تو را در خواب و در رویا ببینم

ماه را دوست دارم، همانگونه که خورشید را و همانگونه که شب تاریک را و همانگونه که صبح سپید را و همانگونه که بابام را و همان‌گونه که انتقام را

داشتم یک قطره اشک می‌ریختم که در اتاق باز شد و یک خانم و یک آقا آمدند توی اتاق. بهشان می‌گفتند پرستار. شنیده بودم پرستارها موجودات مهربانی هستند که از بیماران مواظبت می‌کنند که.

اندوه تنهایی را احساس کردم هنگامی که در مرداب سکوت در باتلاق مرگ دست و پا می‌زدم بیا که دیگر تکرار نشود دستم را بگیر و مرا بیرون بکش.

آه ای لواشک‌ها طعم ترش غم را به من ندهید من شادی می‌خواهم و طعم شیرین نگاه یار آه، ای لواشک‌ها من که مُردم از این شک‌ها

«هر کی به فکر خویشه... پشه به فکر نیشه...»

ما خون‌آشام‌ها قانونی داریم که می‌گوید: «اگر نمی‌توانی انتقام بگیری، برو اسمت را عوض کن و اگر می‌توانی انتقام بگیری نرو اسمت را عوض کن.»

انتقام کار احمقانه‌ای است.