بریده‌هایی از کتاب خاطرات خون‌آشام عاشق

به خونی که نوشیدیم سوگند دنیا ارزش ندارد، برگرد به راهی که رفته‌ای سوگند دلم برایت شده است تنگ

ای که رفتی از بر ما وای بر ما وای بر ما! من چه سازم فصل پاییز با غم و اندوه و سرما! وای سرما! وای سرما!

به خوابم آمدی ای نازنینم به من گفتی تو را در خواب دیدم ز خوابت می‌روم تا که دوباره تو را در خواب و در رویا ببینم

یادم به رابین‌هود هم افتاد که از پولدارها می‌گرفت و می‌داد به فقرا. باید چند سی‌سی خون پرچرب از ایشون می‌کشیدم و تزریق می‌کردم به اوشون که نمیرد

اگر دستم رسد بر چرخ گردون همی پرسم که این چی است و آن چون؟ یکی را داده‌ای چربی فراوون یکی را کرده‌ای محتاج یک نون!

بیا ای یار دیرآشنا بیا اگر ناهار نشد، برای شام بیا اگر شام هم نشد، نشد حتماً برای ناشتا بیا

ولی کور خوانده. ما خون‌آشام‌ها ضرب المثلی داریم که می‌گوید: «یه بار کیشی ملخک، دوبار کیشی ملخک، سه‌بار کیشی ملخک، آخر به نیشی ملخک.»

عجب رسمیه رسم زمونه فرقی نداره، پیر و جوونه خاله سوسکه هم اینو می‌دونه که مرد کچل نمی‌خواد شونه

لعنت به این شانس. گفتم: «محبوبم فرار کن!» اما تا به خودمان بجنبیم دستی به طرفمان هجوم آورد و ویژژژژژژژژژژژ. دنیا دور سرم چرخید و نفهمیدم چی شد که. تا به خودم آمدم، دیدم افتاده‌ام روی زمین و سرم گیج می‌رود که. پیکر غرق در خون نامزدم هم افتاده بود زیر پای آن آقاهه که. خیلی ناراحت شدم که. خون جلوی چشم‌هایم را گرفته بود که. نامزد عزیزم مرده بود و حالا من تنهای تنها شده بودم که. ما خون‌آشام‌ها قانونی‌داریم که می‌گوید: «تنهایی خیلی سخته، سخت‌تر مکیدن خون لاک‌پشت آبی در اعماق اقیانوس.» اشکامو پاک کردم و گفتم: «چرا... چرا... چرا؟»

او هم لبخندی زد که معنی‌اش این بود که: «هر کی به فکر خویشه... پشه به فکر نیشه...»

نامزدم هم لبخند زد که معنی‌اش این بود که: «تو عزیز دلمی.»

یک روز با نامزدم رفتم آبمیوه فروشی که. گفتم: «آقا نوشیدنی خنک چی دارین که؟» ولی آن آقای نامرد اصلاً محل نگذاشت که.

ما خون‌آشام‌ها قانونی داریم که می‌گوید: «اگر نمی‌توانی انتقام بگیری، برو اسمت را عوض کن و اگر می‌توانی انتقام بگیری نرو اسمت را عوض کن.»

ای که در جانم نشستی، مهربان و خوب دنیا نیش‌ عالم غرق خون شد، دیر رفتی، زود بیا!

هشدار! این خاطرات که خیلی شخصی و بی‌نهایت خصوصی است، خواهشمند است آن را نخوانید. این خاطرات که با خون دل نوشته شده هر کس آن را بخواند یا روز می‌میرد یا شب. پس خواهش‌ می‌کنم که... خواهش می‌کنم که... خواهش می‌کنم که... نخوانید! در انتها آرزو می‌کنم هر کس این خاطرات را بخواند که، خرمگس نیشش بزند که.

فکر کردم چرا بعضی‌ آدم‌ها این قدر از خودراضی‌ هستند که اجازه می‌دهند آشغالشان را دیگران جمع کنند که.

بیا ای یار دیرآشنا بیا اگر ناهار نشد، برای شام بیا اگر شام هم نشد، نشد حتماً برای ناشتا بیا