بریده‌هایی از کتاب ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند مقاومت نماید

ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند، مقاومت نماید

رنگ‌هایی از جنس تابستان گذشته و هم صدا با عشقی گمشده. آغوشی پر از گل‌های بهشت

ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند، مقاومت نماید

دنیا مسیری است که در ضربان قلب یک غریبه تجلّی یافته است. اینجا یعنی قلب غریبه‌ای که در وجودم می‌‌تپد.

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد. بستگی به موقعیت دارد. در این فاصله بهترین کاری که می‌‌توانیم انجام دهیم، تسهیل مسئولیتش است که تقریباً چیزی برای اخذ از ما نداشته باشد. به گونه‌ای که خود همه چیز را بخشیده باشیم تا جایی که همه‌ی آنچه که نصیب مرگ می‌شود، چندین دانه از شکوفه‌های بادام باشد.

هرگز نخواستی به کسی عشق بورزی. زیرا که هرگاه لحظه‌‌ای چشم از آنان بردوختی، محو شده و به سایه‌ها می‌‌پیوستند. حتی درختان نیز هر لحظه امکان دارد، بگریزند و بی‌وفا شوند. اما تو به درختان و به حضور سبز و منورشان، اطمینان داری...

زجه‌های تمامی زنان عاشق از این قرار است: «ای کاش قلبم بی‌آن که بشکند مقاومت نماید

«ای کاش قلبم بی‌آن که بشکند مقاومت نماید و پیش از عشقم با توسل به بال‌های پروانه‌ای در سال۲۰۰۰ ظهور یابم.»

زن، امروز ابراز ‌داشت که در قبال عشقش به مثابه نقاش قبل از اتمام اثرش است، بی‌میل به اتمام و خواستار ایجاد تغییرات. سعی می‌نماید که از لحظات تنهایی فاصله گیرد. واژه‌هایش معنای واقعی نه برای تو و نه برای خودش نیز ندارند.

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد.