بریده‌هایی از کتاب زمان اشتباه، مکان اشتباه

به این فکر می‌کند که چرا همیشه وانمود کرده چیز خاصی پیش نیامده تا بقیه را نگران نکند. چرا همیشه سعی کرده خوب باشد؟

هنوز هم شانسی برای پیشرفت و رسیدن به چیزی که می‌خواسته وجود دارد. می‌تواند کارهای جالبی بکند و تغییرات واقعی ایجاد کند. رایان فقط همین را می‌خواهد. مگر بقیه هم همین را نمی‌خواهند؟

بچه‌هایی که بدون پدر بزرگ می‌شوند و امکانات کافی برای زندگی مطلوب را ندارند، در نهایت به جایی نمی‌رسند.

حس می‌کند مغزش یکی از آن کره‌های تزیینی برفی است که حسابی تکانش داده‌اند. فکر می‌کرد پلیس بودن... واقعاً فکر می‌کرد با چیزی که امروز تجربه کرده خیلی فرق داشته باشد.

«اولین قانون پیگیری تماس‌های ۹۹۹ اینه که بدونی همه‌شون یا حوصله‌سربرن یا دیوونه. بعضی وقت‌ها هم هر دو.» با بی‌حوصلگی ادامه می‌دهد: «این خل و دیوونه‌ها رو که نمی‌شه نجات داد.»

دیوانگی اولین عشق چیزی نیست که قابل چشم‌پوشی باشد، مخصوصاً وقتی جنایتی را در نظر بگیری که قرار است دو روز دیگر اتفاق بیفتد.

از پزشکی فاصله گرفت چون فشار کاری زیاد را دوست نداشت، و حالا می‌گوید که فشار کاری وکالت خیلی بیشتر است، اما نمی‌خواهد برای بار دوم شغلش را عوض کند.

جنیفر دلش می‌خواست محل زندگی‌اش به مرکز شهر نزدیک‌تر باشد، اما کِلی حاضر نبود پایش را از کراس‌بی آن‌طرف‌تر بگذارد. از سروصدا، شلوغی و کثیفی شهر متنفر است، از مردم لیورپول هم همین‌طور، البته به‌جز جنیفر.

همیشه به موکلانش توصیه می‌کند در شرایط سخت اول ده بار نفس عمیق بکشند و بعد قهوه درست کنند، پس خودش هم همین کار را می‌کند. برای چنین شرایطی آماده است. دو دهه کار کردن در موقعیت‌های پراسترس آدم را برای خیلی چیزها آماده می‌کند.

چند سال پیش جنیفر یک شب در حال سرخوشی گفته بود دلش می‌خواهد از آن زن‌هایی باشد که کنترل زندگی‌شان را به دست دارند، موکلانشان را راضی نگه می‌دارند، فرزندانی خوشحال دارند و در آشپزخانه‌هایشان همیشه سینک ظرف‌شویی مدل بلفست دیده می‌شود.

به‌سمت کِلی برمی‌گردد، و هرگز نگاه همسر همیشه‌جدی‌اش را در آن لحظه فراموش نمی‌کند. به چشم‌های آبی تیرهٔ او خیره می‌شود. دنیا یک ثانیه از حرکت می‌ایستد، و در سکوت و سکون آن لحظه، جنیفر فکر می‌کند: وقتی دلت بشکند، این‌شکلی می‌شوی.

تزیین کدوحلوایی را دقیقاً به همان دلیلی انجام داده که خیلی از کارهای دیگر را انجام می‌دهد ـ چون حس می‌کند موظف است.

جنیفر از اینکه امشب ساعت‌ها را عقب می‌کشند خوشحال است. یک ساعت اضافه، وقت بیشتری برای این دارد که وانمود کند منتظر برگشتن پسرش به خانه نیست.

هنوز از خیلی نظرها یک بچه است و اعتقاد راسخی به حلقه‌های زمانی، سفر در زمان، علم، فلسفه، ریاضی خفن و اتفاقات خارق‌العاده‌ای دارد که هر لحظه می‌توانند در زندگی‌اش بیفتند. ذهن جوانش هنوز همه چیز را مثل یک معجزه پردازش می‌کند.

هنوز از خیلی نظرها یک بچه است و اعتقاد راسخی به حلقه‌های زمانی، سفر در زمان، علم، فلسفه، ریاضی خفن و اتفاقات خارق‌العاده‌ای دارد که هر لحظه می‌توانند در زندگی‌اش بیفتند. ذهن جوانش هنوز همه چیز را مثل یک معجزه پردازش می‌کند.

علم خیلی بیشتر از چیزی که فکرش رو بکنی به هنر شبیهه.

ساعت ده صبح. یک فنجان قهوهٔ ساده و شیرین، میز کارش، و راکش. راکشی که طی سال‌ها، هزاران بار همین جا کنار میز جنیفر ایستاده. دوست دارد اول صبح به اینجا بیاید و گلایه کند که اصلاً حال‌وحوصلهٔ شروع کار را ندارد. رفاقتشان بر اساس همین بنا شده: گله و شکایت روزانه.

ساعت ده صبح. یک فنجان قهوهٔ ساده و شیرین، میز کارش، و راکش. راکشی که طی سال‌ها، هزاران بار همین جا کنار میز جنیفر ایستاده. دوست دارد اول صبح به اینجا بیاید و گلایه کند که اصلاً حال‌وحوصلهٔ شروع کار را ندارد. رفاقتشان بر اساس همین بنا شده: گله و شکایت روزانه.

می‌شود گفت جنیفر همیشه دربارهٔ بقیه بهترین فکرها را در سرش دارد، و کِلی دقیقاً به بدترین چیزها فکر می‌کند.

بعضی‌ها برای اینکه از درد کشیدن فرار کنند حاضرند هر کاری انجام دهند.