بریده‌هایی از کتاب مشعل حافظه

هیچ ملتی گرفتار معصیت یا ضعف نمی‌شود مگر آن که آن را در قالب هنر یا ذوق هنری آشکارا و مستمر عرضه دارد؛ و هیچ فضیلت ملی اعم از کوچک و بزرگ وجود ندارد مگر آن که در قالب هنر آشکارا بیان شده و تحت شرایطی مردم را نیز به تقلید از آن فضلیت هدایت می‌کند.

هنگامی که دست به ساخت بنایی می‌زنیم باید تصور کنیم که آن را برای ابدیت می‌سازیم. نباید این بنا صرفاً برای شادمانی فعلی و استفاده اکنون باشد

اکثر انسان‌ها در صحنه زندگی نقش چندانی برای حکمت مرگ و حیات قائل نیستند و تنها معدودی بدان‌ها توجه می‌نمایند.

معماری خوب، کار مردان خوب و با ایمان است اعم از این که این بنا به کلیسا ارتباطی داشته یا نداشته باشد.

هنگامی که انسان‌ها در مسیر درستی فعالیت می‌کنند، تفریحات‌شان خارج از حوزه کاری‌شان رشد می‌کند، همان طور که شکوفه‌های رنگی از درختان پرثمر رشد می‌کنند.

حتی چیزهای خوب نیز صبرشان حد و اندازه‌ای ‌دارد و هرگز در زیر ستم شرارت‌ها باقی نمی‌مانند.

آن چه ما دوست داریم مبین چیستی ما و نشانه‌ای ‌بر آن است

اگر بتوانید برخی دستورات ساده و درست حیات را رعایت کنید؛ اگر راه آماده حکمت، که همانا راه سعادت است، را در پیش گرفته و از مسیر مستقیم آن که همانا صلح است، به بیراهه نروید؛ و در نهایت ثروت خویش را در جهت "رفاه عمومی" به کار بگیرید، در آن صورت هنر، ادبیات، فعالیت‌های روزانه، امور داخلی و وظایف شهروندی‌مان به یکدیگر پیوسته و از نظمی باشکوه برخودار خواهد شد. در چنان زمانی شما خواهید دانست که چگونه بنا کنید، هر چند با سنگ‌ها، ساختمانی زیبا خواهید ساخت اما با انسان‌ها ساختمانی به مراتب بهتر بنا خواهید نمود.

ذوق تنها جزء یا زیرمجموعه‌ای ‌از اخلاق نیست، بلکه تمام اخلاق است.

راسکین در کتاب دیگرش با عنوان هفت چراغ معماری، هنر معماری را مبین عقاید مذهبی و اخلاقی و خواست‌های ملی و عادات اجتماعی یک ملت می‌داند و هفت قانونی را که هنرمند باید از آنها پیروی کند، هفت چراغ می‌نامد.

یک معماری خوب اساسا یک معماری مذهبی است، بنایی که برای مردم فاضل و زاهد ساخته می‌شود نه برای مشرکان و فاسدین.

چقدر مضحک به نظر می‌آید که ثروت مراکز کشورهای متمدن جهان در عوض آن که صرف حمایت از جنگ شود، صرف حمایت از ادبیات شود!

کلیسای حقیقی همان جاست که فردی دست دیگری را می‌گیرد و معنای واقعی کلیسای مقدس یا مادر همین بوده و خواهد بود.

ما از مسیحیت تنها قشر ظاهری آن را دریافته‌ایم ‌و هرگز آموزه‌های آن را درک نکرده‌ایم.

ما تا زمانی از علم خوش‌مان می‌آید که بتوانیم از آن پولی به دست آوریم اما آن گاه که بحث سختی و تحمل مرارت پیش بیاید آن وقت اوضاع فرق می‌کند.

حساسیت زنان عفیف است که آن‌ها را در جایگاه والاترین مخلوقات خداوند می‌نشاند، جایگاهی که با عقل صرف نمی‌توان بدان دست یافت.

با مطالعه در هر عصر و مکانی که ملتی رو به تباهی رفته است درخواهید یافت که عواملی غیر از بیماری، قحطی و زمین لرزه و امثالهم باعث نابودی آن‌ها شده است. عواملی همچون تجمل گرایی، زن بارگی، لذت جویی ظرافت هنر، ابداع سرگرمی‌های نوین.

منش راستین و معنویات، نیروهای جادویی بوده‌اند که تمامی معماران خوب بلااستثناء، از آن‌ها بهره گرفته‌اند.

بسیار دردناک است که فعالیت عمده اقتصادی قاره اروپا از آن سرمایه دارانی است که حامی جنگ‌های ظالمانه هستند.

ذهن و قلب نیرومند یعنی این که به‌راستی در زندگی بزرگ باشیم، یعنی همیشه رو به جلو باشیم و یعنی "پیشرفت در زندگی. " البته پیشرفت به‌معنای واقعی نه ریزه خوار حواشی آن بودن.