بریده‌هایی از کتاب تربیت بدون فریاد

«من دقیقا نمی‌دانم دیگران چه می‌کنند، اما این کاری است که من تصمیم دارم انجام دهم.»

تنها کاری که شما باید بکنید این است که از مسیر خارج نشوید: (۱) روی خود تمرکز کنید، (۲) خونسردی خود را حفظ کنید و (۳) در راه رشد خود بکوشید. در این صورت نه تنها از توانایی خود برای ایجاد تغییرات مورد نظرتان، بلکه از توانایی مقابله با مقاومتهایی که علیه شما می‌شود نیز در شگفت خواهید شد. وانگهی آنچه بعد از آن در خانواده‌تان رخ خواهد داد بیشتر شما را شگفت‌زده می‌سازد.

این کتاب تربیت را فعالیت و همکاری مشترک شما با هر یک از فرزندانتان به عنوان فردی یگانه و در حال رشد می‌انگارد.

ین کتاب تربیت را فعالیت و همکاری مشترک شما با هر یک از فرزندانتان به عنوان فردی یگانه و در حال رشد می‌انگارد

در واقع شما در ایجاد رفتارهایی که در این الگو رخ می‌دهد نقش دارید. اقدام مفید این است که بدون سرزنش کردن خود یا دیگری، به نقش خود در ایجاد مشکل در الگوی معیوب فکر کنید. این یک الگوست، نه بیشتر و نه کمتر و تمام الگوها قابل تغییرند. فقط کافی است یک بخش از الگو یعنی نقش خودتان را تغییر دهید تا کل الگو ناگزیر به تبع آن تغییر کند. بنابراین می‌بینید که باز بهتر است روی خود تمرکز کنید.

این اصل را یک قانون کلی در نظر بگیرید: هرگاه تسلیم واکنش هیجانی ناشی از نگرانی شویم، دقیقا به ایجاد همان شرایطی کمک می‌کنیم که امیدواریم از آن برکنار بمانیم. واکنش هیجانی فقط اوضاع را بدتر نمی‌کند، بلکه واقعا به همان نتایجی دامن می‌زند که ما علیه آن واکنش نشان می‌دهیم.

در اینجا از شما می‌خواهم که عملاً با صدای بلند بگویید: «مسئولیت من نسبت به فرزندم این است که، صرف نظر از رفتار او، مراقب رفتار خود باشم»

وقتی بر سر فرزندانمان فریاد می‌زنیم، وقتی واکنش هیجانی نشان می‌دهیم فقط یک پیام را به آنها منتقل می‌کنیم: من را آرام کنید! مهم نیست چه کلماتی از دهان ما خارج شود، رگبار تند کلام ما چقدر طول بکشد یا فرزندان ما چندساله باشند، وقتی فریاد می‌زنیم همواره این پیام را القا می‌کنیم: من را آرام کنید! هرگاه در مقابل رفتار فرزندمان با فریاد کشیدن واکنش نشان دهیم، در حقیقت مثل آن است که با التماس از آنها می‌خواهیم اضطراب و تنش ما را فروبنشانند.

وقتی شما پدر یا مادر می‌شوید، بخش زیادی از زندگی پیشین کنار می‌رود. کمی در این باره فکر کنید. در اینکه هر پدر و مادری دقیقا چنین سؤالی را پرسیده است، حقیقتی نهفته است: قبل از آنکه این بچه به دنیا بیاید با آن همه اوقات فراغت چه می‌کردم؟

که برای داشتن روابط سالم باید حواس خود را متوجه نیازهای دیگران کنیم، سعی کنیم در خدمت آنها باشیم و آنها را راضی نگه داریم. می‌دانم که حتی زیر سؤال بردن چنین الگویی مخالفت عده‌ای را برمی‌انگیزد، اما صبور باشید و من را همراهی کنید. اگر بر خود تمرکز کنید رابطه سالم‌تر و شادتری با کل اعضای خانواده خواهید داشت.