بریده‌هایی از کتاب چه کسی از دیوانه‌ها نمی‌ترسد؟

رو می‌کنم به نازنین و می‌گویم: بین بچه‌های دانشگاه یا مدرسه‌ی شما اتفاقاتی مثل سقط جنین نبوده. ــ از این جور اتفاق‌ها کم نداشتیم. ــ ببخشید در دانشگاه شما دختر فاحشه نیست؟ گونه‌هایش سرخ می‌شود و می‌گوید: از این دسته هم کم نیست. خرج سنگین دانشگاه را هم از همین راه تأمین می‌کنند.

جالب این یکی را می‌کشند. آن یکی خودش را می‌کشد. ببو می‌زند توی سر امیر میوه‌فروش. دختر نامه‌نویس می‌شود قاتل. شیلا هم می‌شود فاحشه. مستانه بچه‌ی خودش را سقط می‌کند. آن هم از رفیق فوق لیسانس ادبیات نمایشی ما که هم خودش را سیاه می‌کند هم مردم را برای شندرغاز پول. به این می‌گویند اجتماع آرام و بی‌دغدغه. ــ عجب صبح دلپذیری!

غربی‌ها با تمام بی‌احساسی‌شان در زندگی و سرد بودن روابطشان تا دلت بخواهد برای هنر احساس دارند و ارزش قائلند

در مسأله‌ی تهاجم فرهنگی که حسابی زاییدیم. پس سعی کنیم که به ما تجاوز فرهنگی نشود

زن‌ها همه‌شان این‌طور هستند. زودرنج. زود هم فراموش می‌کنند و مردشان را می‌بخشند. اگر خدا بعضی از خصلت‌ها را در وجود زن نمی‌گذاشت به نظرم دنیا زمان آدم و حوا به پایان می‌رسید. زن‌ها بخشنده‌اند

آفرین عزیز. صبحانه بخور، غصه نخور! باقالی بخور، دوا نخور!

بیشتر زن‌ها شب از خستگی مثل مرده می‌افتند و صبح خستگی‌شان در نرفته از خواب بیدار می‌شوند و می‌روند سر کار و زندگی‌شان

بازی چیزی است که با تمام تفریحی بودنش، باید قاعده‌اش را بدانی وگرنه به جنگ تبدیل می‌شود

چرا زندگی ساده‌ی من برای دیگران باید یک عقده باشد که بخواهند این‌طور مزاحم ما باشند

زندگی‌هایی که همیشه یک روال معمولی را طی می‌کنند، خوب نیستند. باید دعوا و بحث‌هایی پیش بیاید که هر دو طرف همدیگر را بهتر بشناسند