بریده‌هایی از کتاب برای زندگی بنویس

«ترس‌ها و خشم‌هایت را برایم بخوان».

«به صفحه برو و همه ترس‌ها و عصبانیت‌هایت را درباره کتاب جدید فهرست کن.»

ما کار را به تعویق می‌اندازیم زیرا فکر می‌کنیم باید کل پروژه خود را بنویسیم ولی برای شکستن اهمال‌کاری، فقط باید اولین فکر خود را بنویسیم. افکار دوم، سوم و چهارم ما به دنبال آن خواهند آمد. خیلی زود می‌بینیم در حال نوشتن هستیم و تعلل، بخشی از گذشته ماست.

پایان دادن به اهمال‌کاری شجاعت می‌خواهد

به تعویق انداختن، عیب مهلک بسیاری از نویسنده‌ها است.

نوشتن بدون حس مکان، نوشتن بدون لنگر است

«آهسته باش. روزانه فقط چند صفحه را امتحان کن. وقتی نوشتن خوب پیش می‌رود زیاده‌روی نکن.»

منتقد را نمی‌توان به طور کامل حذف کرد، اما می‌توان آن را کوچک کرد.

«صفحات صبحگاهی بنویس. به خودت اجازه بده آزادانه بنویسی، بدون اینکه برای کمال تلاش کنی.»

اگر با کتابی مشکل دارید، عنصر غافلگیری را امتحان کنید: در ساعتی به آن حمله کنید که انتظارش را ندارید.

کمال‌گرایی دشمن خلاقیت، دشمن آزادی، دشمن یک روز کار است.

زمانی که کارها را به تعویق می‌اندازید و بارها و بارها به ایده‌های خود فکر می‌کنید، به زمان زیادی برای نوشتن نیاز دارید.

«تو معتاد «به تعویق انداختن» شده‌ای».

نوشتن، نوشتن را در پی دارد.

نوشتن شفافیت می‌آورد و شفافیت، رضایت به همراه دارد. من عاشق فرآیند یادگیری ذهن خودم هستم.

نوشتن من آسان نیست، اما برای آن کلی تمرین و ممارست شده است.

عمل نوشتن باعث عزت‌نفس می‌شود.

نوشتن، خودش دارای خرد و آگاهی است

۵. ایستگاه‌های نوشتن: چند مکان در خانه یا محله خود انتخاب کنید که بتوانید در آن‌جا به نوشتن

۴. سهمیهٔ روزانه: یک سهمیهٔ روزانه کم و قابل انجام برای پروژه نوشتن خود انتخاب کنید. (برای فیلم‌نامه‌ها، من معمولاً سه صفحه در روز را پیشنهاد می‌کنم؛ برای نثر، دو صفحه). سهمیه‌ای را انتخاب کنید که بتوانید هر روز از پس آن برآیید. علاوه بر نوشتن صفحات صبحگاهی، می‌توانید هر روز پروژه نوشتاری خود را هم در سهمیهٔ روزانه بگنجانید.