بریده‌هایی از کتاب فرار از احساس گناه

بخشش به‌معنای فراموش کردن نیست. کتاب آسمانی ما را مطمئن می‌کند که وقتی خدا می‌بخشد، خدا فراموش می‌کند، اما انسان‌ها این کار را نمی‌کنند. بخشش به‌معنای آن نیست که رفتار بد را موجه کنید. شما می‌توانید فردی را ببخشید، ولی رفتار آن‌ها را بد بدانید

قلمرو خود را بازپس بگیرید و بگویید چند سال است که مرتب برای تعطیلات به ساحل می‌رویم. من لذت بردم، اما امسال نوبت من است. در اینجا من پیشنهاد می‌کنم و من به آن می‌چسبم. به‌جز هوای طوفانی (که ما در مورد آن حرف می‌زنیم) به قلمرو خود بچسیبد، حتی اگر به‌معنای آن باشد، که خودتان به کوه بروید. به یاد بیاورید، رنجش درونی شما به‌معنای آن می‌شود که قلمروی شما می‌تواند رابطه‌ی شما را تخریب کند. داستان ذیل نشان می‌دهد که چطور یک فرد می‌تواند قلمرو خودش را اعاده و در عین‌حال ازدواجش را حفظ کند

این مسئله به‌لحاظ آماری ثابت شده است. زنان بیشتر داوطلب طلاق هستند تا مردان. من باور دارم به این دلیل بیشتر مردان داوطلب طلاق نمی‌شوند که به‌لحاظ حقوقی کسی که داوطلب است، خواهان است و فردی که پاسخ می‌دهد، خوانده است. وقتی یک مرد داوطلب می‌شود و خواهان است، مردانگی او زیر سؤال قرار می‌گیرد. او مسئول این شکست می‌شود با این وصف که به‌هرحال او سرپرست خانوار است. در ذهن بسیاری از مردان، وقتی زنان داوطلب طلاق می‌شوند، به‌معنای آن است که زن او را ترک کرده است. بنابراین مرد زیر حرفش نزده و خانواده‌اش را ترک نکرده و مردانگی او دست‌نخورده می‌ماند. این یک دیدگاه اسطوره‌ای و سمبولیک است.

احساس گناه سمی در مردان به شکل خاص و دینامیکی بیان می‌شود که من اغلب هنگام کار با زنان آن را مشاهده می‌کنم. زنان شکایت می‌کنند که همسران‌شان هر موقع دعوا دارند، ساکت می‌شود و حرف نمی‌زند. زنان می‌گویند آن‌قدر احساس سرخوردگی و خشم می‌کنند که می‌توانند جیغ بزنند. معمولاً زنان بسیار کلامی هستند. شکوه می‌کنند، ناله و روده‌درازی می‌کنند. بعد متوقف می‌شوند و منتظر جواب همسرانشان می‌مانند. مرد نمی‌داند که از کجا شروع کند. احساس قوت نمی‌کند و نمی‌داند درسرش چه فکری است بنابراین از صحبت خودداری می‌کند. وی جایگاهی در بحث ندارد، بنابراین برنده می‌شود. کسی حدس نمی‌زند که احساس گناه پشت این دینامیک است.

همه‌ی مردان مجبورند بپذیرند که موقعیت آن‌ها و یا موفقیت مالی یا شغلی آن‌هاست که برای‌شان شهرت، احترام، یا قدرت می‌آورد. بسیاری از مردان شغل‌های منظمی ندارند. غیر از موفقیت مالی یا شغلی، به‌نظر سه استاندارد فرهنگی دیگر باقی مانده است که کد مردانگی افتخار آفرین را تعریف می‌کند: کلام مرد، احساس مسئولیت وی و توانایی وی برای خوب بودن در یک رابطه. اگر او در هر یک از این حوزه‌ها دچار کمبود شود، احساس گناه غالب می‌شود.

خودشیفتگی یک اختلال روحی است که برخی آن را گناه می‌نامند. طرف دیگر این زنجیره، درگیر شدن با نیازهای دیگران، عدم وجود احترام به خود، ناتوانی برای تنظیم محدودیت‌های شخصی و نیاز بیش از حد برای خوشایند دیگران واقع شدن و مهارت‌های ضعیف مراقبت از خود می‌باشد که شوک‌آور است. جایی در این میانه تعادل وجود دارد: توانایی برای رسیدگی، احترام گذاشتن و مراقبت از خود، در عین حالی که نسبت به نیازهای دیگران می‌باید باز و پذیرا بود.