براساس فلسفهٔ جاودانهها، هر چیزی که ما در اینجا روی زمین میبینیم و میشنویم، همتایی در قلمرو آسمانی دارد که غنیتر، قویتر و پایدارتر از نمونهٔ ما است. (۱) و هر واقعیت زمینی تنها سایهٔ پریدهرنگی از کهنالگوی خود و نسخهٔ ناقصی از آن انگارهٔ اصلی است.
پارسا
اسطوره داستانی نیست که به خاطر خودش نقل شده باشد، بلکه به ما نشان میدهد که باید چگونه رفتار کنیم. در گورهای نئاندرتال، جسدها گاهی، گویی برای ولادتی دوباره، در موقعیت جنینی قرار داده شدهاند: گام بعدی را خود متوفی باید بردارد.
پارسا
اسطوره و علم، هر دو، حوزهٔ عمل بشر را گسترش دادهاند. همانطور که خواهیم دید، اسطورهشناسی نیز مانند علم و فناوری، دربارهٔ کنار گذاشتن این جهان نیست، بلکه دربارهٔ امکان فشردهتر زیستن در آن است.
پارسا