بریده‌هایی از کتاب هنر عشق ورزیدن

مادر باید به زندگی ایمان داشته باشد تا بتواند از نگرانی‌های نابجا و مبالغه‌آمیز به دور بماند و کودک خود را از این راه مسموم نسازد.

درست است که پدر نماینده دنیای طبیعی نیست،‌اما در عوض بیان‌کننده قطب دیگری از وجود بشر است، یعنی دنیای فکر و ساخته‌های بشر، نظم و قانون، انضباط، مسافرت و ماجرا.

ایثار، ارضاءکننده‌تر و شادی‌بخش‌تر از دریافت کردن می‌شود، و عشق ورزیدن حتی اهمیتی بیشتر از محبوب بودن کسب می‌کند.

کودک برای محبوب واقع شدن نیاز به هیچ کوششی ندارد ـ عشق مادر بدون قید و شرط است. تمام آنچه باید انجام دهد این است که کودک مادرش باشد.

آنچه در درون است واقعیت است، آن‌چه در خارج است فقط در چارچوب نیازهای من واقعیت می‌یابد ـ نه در چارچوب صفات یا نیازهای وجودی خودشان.

گرما همان مادر است، غذا همان مادر است، مادر همان حالت نشئه حاصل از خرسندی و ایمنی است.

انتقاد من از نظریه فروید این نیست که او روی مسائل جنسی زیاده از حد تکیه کرده است، بلکه به سبب این است که او نتوانست‌امور جنسی را عمیقا درک کند.

در حین عشق ورزیدن و ایثار خویش، در حین نفوذ در شخص دیگر، خود را می‌یابم، خود را کشف می‌کنم، هم او و هم خود را کشف می‌کنم، و انسان را کشف می‌کنم.

من به تنها طریقی که‌امکان دارد انسان موجود زنده‌ای را بشناسد، او را شناخته‌ام ـ دست یافتن به وصل ـ نه به وسیله شناختی که اندیشه بتواند آن را ارائه دهد.

عشق عبارت است از نفوذ فعالانه در شخص دیگر، که ضمن آن اشتیاق به شناخت در نتیجه وصل آرام می‌شود

خود را می‌شناسیم، معهذا با تمام کوششی که در این جهت می‌نماییم، خود را نمی‌شناسیم. ما همنوعان خود را می‌شناسیم، ولی در عین حال آنها را نمی‌شناسیم، زیرا که شی‌ء نیستیم و همنوعانمان هم شی‌ء نیستند.

منظور از احترام ترس و ایجاد هراس نیست؛ بلکه بر مبنای معنای ریشه کلمه Repisere توانایی درک طرف و آگاهی از فردیت خاص و یگانه اوست

هدف از بخشیدن، بخشنده کردن طرف مقابل نیز هست که در نتیجه طرفین متقابلاً در شادی چیزی که خود به آن زندگی بخشیده‌اند، سهیم می‌شوند.

او، با چنین بخششی از زندگی خود، فرد دیگری را غنی می‌کند، و در ضمن افزودن احساس زندگی در دیگری، احساس زنده بودن را در خودش بارورتر می‌سازد

برای کسی که دارای منشی بارآور و ثمربخش است، ایثار مفهوم کاملاً متفاوتی دارد. ایثار برترین مظهر قدرت و لیاقت آدمی است. در حین ایثار است که من قدرت خود، غنای خود، و توانایی خود را تجربه می‌کنم. احساس نیروی حیاتی و قدرت درونی، که بدین طریق تعالی می‌یابد، مرا غرق شادی می‌کند. من خود را لبریز، فیاض، زنده، و در نتیجه غرق شادی احساس می‌کنم. ایثار از گرفتن شادی‌بخش‌تر است، نه سبب اینکه ما به محرومیتی تن در می‌دهیم، بلکه به این دلیل که شخص در عمل ایثار تجلی زنده بودن خود را احساس می‌کند.

بدین ترتیب، اسپینوزا بهاین نتیجه می‌رسد که فضیلت و قدرت هر دو مثل یکدیگرند. حسادت، رشک، جاه‌طلبی و هر نوع حرص، جزء شهوات محسوب می‌شوند؛ عشق یک عمل است، عمل به کار انداختن نیروهای انسانی است که تنها در شرایطی که شخص کاملاً آزاد باشد، نه تحت اجبار و اضطرار، آنها را به کار می‌گیرد.

انسانی که به عمل فعال می‌پردازد، آزاد است، او ارباب عمل خویش است؛ ولی در عمل فعل‌پذیر، شخص به دنبال عمل کشانده می‌شود، بی‌آنکه از موضوع انگیزه‌های خود آگاه باشد

عکس‌العمل هیتلر نسبت به مردم در ابتدا با شور و هیجانی سادیستی بود،‌اما نسبت به سرنوشت، و «نیروی برتر» طبیعت، عکس‌العملی مازوخیستی داشت.

میزان وابستگی فرد سادیست به شخصی که زیر سلطه اوست، همانقدر است که شخص مزبور به فرد سادیست وابسته است، هیچ یک نمی‌تواند بدون دیگری زندگی کند

بشریت بدون عشق، نمی‌توانست حتی یک روز هم به حیات خود ادامه دهد.