بریده‌هایی از کتاب اثر پرتوهای گاما بر روی گل‌های همیشه بهار ساکنین کره ماه

آزمایش من ثابت می‌کنه بعضی از تأثیرات تشعشعیِ ناآشنا، می‌تونه اثر سازنده داشته باشه... و اینکه چه اندازه می‌تونه خطرناک باشه، اگه درست ازش استفاده نشه

می‌پیچم از خیابونمون می‌رم پایین و همه صداها خاموش می‌شن. درِ همه خونه‌های این خیابونِ دراز بسته می‌شه و همه می‌چپن توی خونه‌هاشون و هیچ‌کس توی خیابون نمی‌مونه. بعد من نگران این می‌شم که نکنه میوه‌ها و سبزی‌ها خراب بشن... نکنه کسی چیزی نخره، حس می‌کنم انگار نباید توی واگن باشم و سعی می‌کنم داد بزنم. ولی صدایی درنمی‌آد. حتی یه صدای کوچیک. بعد سرم رو می‌چرخونم و نگاهی به خونه‌های اون‌طرف خیابون می‌اندازم. یه پنجره بالای راه‌پله‌ها رو می‌بینم با یه‌جفت دست که داره آروم پرده‌ها رو می‌کشه. صورت پدرم رو می‌بینم و قلبم از حرکت وا می‌ایسته... روت... نور رو از جلوی چشم‌هام ببر کنار.

اگه تو فقط یه‌خورده توی این دنیا متفاوت باشی، اونا سعی می‌کنن نیست و نابودت کنن.

می‌دونی، امروز رو به یادآوری زندگی‌ام گذروندم و چی گیرم اومد، هیچی! همه زمینه‌های دیگه رو هم جمع زدم و حاصل‌جمعش شد صفر... صفرصفرصفرصفرصفر صفرصفرصفرصفرصفرصفرصفر صفرصفرصفر صفرصفرصفرصفرصفرصفرصفرصفر... می‌دونی با تمام دانش دستوری و این مزخرفات چه‌جوری باید تلفظش کنی؟ تلفظش کن صفر! صفر!

می‌دونی، امروز رو به یادآوری زندگی‌ام گذروندم و چی گیرم اومد، هیچی! همه زمینه‌های دیگه رو هم جمع زدم و حاصل‌جمعش شد صفر... صفرصفرصفرصفرصفر صفرصفرصفرصفرصفرصفرصفر صفرصفرصفر صفرصفرصفرصفرصفرصفرصفرصفر... می‌دونی با تمام دانش دستوری و این مزخرفات چه‌جوری باید تلفظش کنی؟ تلفظش کن صفر! صفر!