بریده‌هایی از کتاب اقتصاد به روایت دیگر

«حقیقت عمیقی در این سخن پاسکال نهفته است که تلاش سخت برای تفکر روشن آغاز رفتار اخلاقی است.»

توسعه‌نیافته‌ترین کشورها، آن‌هایی هستند که کم‌ترین روابط تجاری را با کشورهای صنعتی پیشرفته داشته‌اند

مشکل جوامع فقیر کمبود سرمایه نیست، بلکه مشکل اصلی فقدان یا سرکوب نهادهای مناسب برای تجارت و نظم بازار است.

مردمان فقیر با تلاش‌های خود می‌توانند خود را از فقر نجات دهند به شرط این که حکومت‌ها از آزادی‌های اقتصادی فردی آن‌ها صیانت کنند.

شرط لازم برای ایجاد آزادی سیاسی، جدا کردن معیشت مردم از دولت، یعنی، برقراری اقتصاد آزاد (غیر دولتی) است. شکل‌گیری گروه‌ها و احزاب مخالف که بتوانند آشکارا حاکمان را مورد انتقاد قرار داده و خواهان تغییر و جایگزینی آن‌ها باشند تنها در شرایط اقتصاد آزاد غیر‌دولتی امکان‌پذیر است.

یکی از آثار نامطلوب تثبیت قیمت نفت در آمریکا، در خلال بحران‌های نفتی دهه ۱۹۷۰، یعنی سال ۱۹۷۴ و ۱۹۷۹، این بود که مصرف‌کنندگان آمریکایی در برخی مناطق با صف‌های طولانی در پمپ بنزین‌ها روبه‌رو شدند در حالی که در آلمان و ژاپن که وابستگی بیشتری به نفت وارداتی داشتند چنین اتفاقی روی نداد زیرا دولت‌های این کشورها دخالتی برای تثبیت قیمت انجام نداند و در نتیجه صرفه‌جویی در مصرف‌ نفت در اروپا بهتر و سریع‌تر به نتیجه رسید تا در آمریکا.

وظیفه اصلی بانک‌های مرکزی در واقع کنترل حجم پول است.

تورم همیشه و همه ‌جا یک علت بی‌واسطه دارد و آن افزایش سریع‌تر مقدار پول نسبت به حجم تولیدات واقعی کالا‌ها و خدمات است. گرچه هر عقل سلیمی این توضیح را می‌پذیرد و هیچ نظریه اقتصادی را نمی‌توان سراغ گرفت که این همه دلایل و شواهد تجربی و تاریخی موید آن باشد، اما، هستند کسانی که این نظریه را مورد تردید قرار می‌دهند.

آزادی و مسوولیت دو روی یک سکه‌اند و آزادی انتخاب بدون بر عهده گرفتن نتایج آن بی‌معنا است.

یکی از ویژگی‌های جامه مدرن، آهنگ تند و دامنه گسترده تغییرات در آن است. واضح است که چنین تغییراتی، آرامش و ثبات روابط اجتماعی و زندگی فردی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نتیجه چنین وضعی ایجاد تزلزل در ارزش‌ها، اعتقادات و نهایتاً از خود بیگانگی افراد است.

معنای حقیقی سیاست‌های باز توزیع دولتی تضعیف استقلال و آزادی اراده شهروندان و تقویت سلطه و نفوذ حکومت بر آن‌ها است. آنچه در واقع باز توزیع می‌شود ثروت نیست که از ثروتمندان گرفته شده و به فقرا داده می‌شود بلکه قدرت است که از شهروندان سلب شده و در اختیار دولت قرار می‌گیرد. شهروندان دیگر نمی‌توانند برای زندگی خود و استفاده از پول خود برای تحقق بخشیدن به اهداف خود، برنامه‌ریزی کنند. دولت به جای شهروندان برای چگونگی زندگی آن‌ها و فرزندانشان تصمیم‌گیری می‌کند. هرچه دولت قوی‌تر می‌شود، افراد ضعیف‌تر می‌گردند و این ضعف صرفاً در مقابل دولت نیست که بروز می‌کند بلکه فراتر از آن تضعیف شخصیت انسانی به‌طور کلی است، یعنی از دست دادن توان تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری.

معنای حقیقی سیاست‌های باز توزیع دولتی تضعیف استقلال و آزادی اراده شهروندان و تقویت سلطه و نفوذ حکومت بر آن‌ها است. آنچه در واقع باز توزیع می‌شود ثروت نیست که از ثروتمندان گرفته شده و به فقرا داده می‌شود بلکه قدرت است که از شهروندان سلب شده و در اختیار دولت قرار می‌گیرد. شهروندان دیگر نمی‌توانند برای زندگی خود و استفاده از پول خود برای تحقق بخشیدن به اهداف خود، برنامه‌ریزی کنند. دولت به جای شهروندان برای چگونگی زندگی آن‌ها و فرزندانشان تصمیم‌گیری می‌کند. هرچه دولت قوی‌تر می‌شود، افراد ضعیف‌تر می‌گردند و این ضعف صرفاً در مقابل دولت نیست که بروز می‌کند بلکه فراتر از آن تضعیف شخصیت انسانی به‌طور کلی است، یعنی از دست دادن توان تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری.

وظیفه حاکم اجرای قانون است، اما، زمانی که قانون را منبعث از اراده مردم، یا بهتر بگوییم اراده نمایندگان مردم بدانیم، در این صورت «حاکمیت مردمی‌» را به چنان درجه‌ای از قدرت مطلقه رسانده‌ایم که هیچ مانعی نمی‌تواند جلودار آن باشد.

حاکمیت مردمی تنها در اجتماعات بسیار کوچک انسانی می‌تواند معنا داشته باشد و بیرون از آن یعنی در جوامع میلیونی امروزی امری ناممکن است. حکومت کردن یک امر فرمان‌دهی است و فرمان‌دهی نمی‌تواند جمعی باشد. حکومت مردم بر خود (مردم) توهمی بیش نیست.

حکومت‌های مردمی هم به همان اندازه حکومت‌های فردی می‌توانند سرکوبگر و استبدادی باشند.

ا طرح مفهوم حاکمیت مردمی، در دوران مدرن و نفی هر گونه مشروعیت ناشی از سنت و قوانین دینی است که زمینه‌های حرکت به سوی قدرت مطلقه حقیقی فراهم می‌شود.

بر اساس اعتقادات دینی (مسیحی) و اخلاقی خود مخالف این شعار معروف کینزی است که انسان‌ها در کوتاه مدت زندگی می‌کنند و در بلند مدت همه مرده‌اند. مسوولیت اخلاقی ایجاب می‌کند که به نسل‌های آینده نیز بیندیشیم و از بروز ضایعات جبران ناپذیر برای آن‌ها پیشگیری کنیم.

هر انتخابی چه در عرصه سیاست و چه در عرصه اقتصاد الزاماً انتخاب درستی نیست حتی اگر از سوی اکثریت مردم صورت گرفته باشد.

جمع‌گرایی فکری مقدمه جمع‌گرایی سیاسی یا توتالیتاریسم است.

برنامه گرایی منجر به دیکتاتوری می‌شود، زیرا دیکتاتوری، کارآمدترین وسیله برای اجبار و تحقق جبری یک آرمان است و از این نظر، برای جامعه برنامه‌ریزی شده غیرقابل اجتناب است....