بریده‌هایی از کتاب اقتصاد به روایت دیگر

جوامعی که «در ‌جا‌ می‌زنند‌» آن‌هایی هستند که سیستم‌های اعتقادی و نهادی آن‌ها قادر به مقابله مسائل جدید و حل و فصل آن‌ها نیستند. انگیزه‌های کسب علم محض- زیربنای اساسی رشد اقتصادی مدرن- متأثر از پاداش‌ها و تنبیهات پولی است. به علاوه تساهل جامعه نسبت به ابتکارات خلاق نیز بر این انگیزه‌ها تأثیر دارد

قدرت حاکمان حتی زمانی که نشات گرفته از رأی اکثریت مردم (دموکراسی) است باید با تدابیری در چارچوب قانون اساسی محدود گردد.

دسوتو تاکید می‌کند که ایجاد یک نظام بازار آزاد (سرمایه‌داری) کارآمد آن‌قدرها که برخی تصور می‌کنند کار آسانی نیست. تنها یک میلیارد نفر از شش میلیارد نفر جمعیت دنیا در چنین جوامعی زندگی می‌کنند.

مشکل جوامع فقیر کمبود سرمایه نیست، بلکه مشکل اصلی فقدان یا سرکوب نهادهای مناسب برای تجارت و نظم بازار است.

مردمان فقیر با تلاش‌های خود می‌توانند خود را از فقر نجات دهند به شرط این که حکومت‌ها از آزادی‌های اقتصادی فردی آن‌ها صیانت کنند.

تورم همیشه و همه ‌جا یک علت بی‌واسطه دارد و آن افزایش سریع‌تر مقدار پول نسبت به حجم تولیدات واقعی کالا‌ها و خدمات است. گرچه هر عقل سلیمی این توضیح را می‌پذیرد و هیچ نظریه اقتصادی را نمی‌توان سراغ گرفت که این همه دلایل و شواهد تجربی و تاریخی موید آن باشد، اما، هستند کسانی که این نظریه را مورد تردید قرار می‌دهند.

آزادی و مسوولیت دو روی یک سکه‌اند و آزادی انتخاب بدون بر عهده گرفتن نتایج آن بی‌معنا است.

یکی از ویژگی‌های جامه مدرن، آهنگ تند و دامنه گسترده تغییرات در آن است. واضح است که چنین تغییراتی، آرامش و ثبات روابط اجتماعی و زندگی فردی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نتیجه چنین وضعی ایجاد تزلزل در ارزش‌ها، اعتقادات و نهایتاً از خود بیگانگی افراد است.

معنای حقیقی سیاست‌های باز توزیع دولتی تضعیف استقلال و آزادی اراده شهروندان و تقویت سلطه و نفوذ حکومت بر آن‌ها است. آنچه در واقع باز توزیع می‌شود ثروت نیست که از ثروتمندان گرفته شده و به فقرا داده می‌شود بلکه قدرت است که از شهروندان سلب شده و در اختیار دولت قرار می‌گیرد. شهروندان دیگر نمی‌توانند برای زندگی خود و استفاده از پول خود برای تحقق بخشیدن به اهداف خود، برنامه‌ریزی کنند. دولت به جای شهروندان برای چگونگی زندگی آن‌ها و فرزندانشان تصمیم‌گیری می‌کند. هرچه دولت قوی‌تر می‌شود، افراد ضعیف‌تر می‌گردند و این ضعف صرفاً در مقابل دولت نیست که بروز می‌کند بلکه فراتر از آن تضعیف شخصیت انسانی به‌طور کلی است، یعنی از دست دادن توان تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری.

معنای حقیقی سیاست‌های باز توزیع دولتی تضعیف استقلال و آزادی اراده شهروندان و تقویت سلطه و نفوذ حکومت بر آن‌ها است. آنچه در واقع باز توزیع می‌شود ثروت نیست که از ثروتمندان گرفته شده و به فقرا داده می‌شود بلکه قدرت است که از شهروندان سلب شده و در اختیار دولت قرار می‌گیرد. شهروندان دیگر نمی‌توانند برای زندگی خود و استفاده از پول خود برای تحقق بخشیدن به اهداف خود، برنامه‌ریزی کنند. دولت به جای شهروندان برای چگونگی زندگی آن‌ها و فرزندانشان تصمیم‌گیری می‌کند. هرچه دولت قوی‌تر می‌شود، افراد ضعیف‌تر می‌گردند و این ضعف صرفاً در مقابل دولت نیست که بروز می‌کند بلکه فراتر از آن تضعیف شخصیت انسانی به‌طور کلی است، یعنی از دست دادن توان تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری.