بریده‌هایی از کتاب جایی که عاشق بودیم

اگر در این دنیا یک چیز یاد گرفته باشم، آن این است که باید بهترین استفاده را از دنیا بکنی.

«حقیقتاً عشق بیانیه‌ای خارق‌العاده است؛ شوقِ بودن، چیزی به‌حساب‌آمدن، و اگر مرگ فرابرسد، دلاورانه‌مُردن، مُردن در حین تحسین‌شدن، خلاصه، مثل یک خاطره باقی‌ماندن.»

او اکسیژن، کربن، هیدروژن، نیتروژن، کلسیم و فسفر است. همان عناصری که در همه‌ی ماست، ولی نمی‌توانم به این فکر نکنم که او خیلی بیش‌تر از این‌هاست و عناصری دارد که هیچ‌کس تا به حال حتا اسم‌شان را نشنیده است. عناصری که باعث می‌شود او از همه شاخص‌تر باشد.

«جزامین وست گفته، نوشتن به‌حدی سخته که این دنیا برای نویسنده‌ها جهنمه، پس در آخرت تموم گناهاشون بخشیده می‌شه.»

می‌گوید: «تو تنها نیستی.» قبل از این‌که بتوانم بگویم، در حقیقت هستم که این خودش جزئی از مشکله. ما همه تنهاییم. تو این بدنا و ذهنامون گیر افتادیم و همه‌ی همراهامون تو زندگی گذری و سطحی‌ان.