بریده‌هایی از کتاب بیرون ذهن من

"دلم می‌خواد مثل بچه‌های دیگه باشم."

بعضی وقت‌ها چیزهایی اتفاق می‌افته که از کنترل ما خارجه

چرا من مثل بقیه نیستم؟

چرا وقتی منتظری معلم‌ها کاری را انجام بدهند، اون‌قدر کش می‌دهندش؟

"اگه می‌تونستی پرواز کنی چی‌کار می‌کردی؟"

خیلی خیلی گران. طوری که بعضی وبسایت‌ها حتی قیمتشان را هم نزده‌اند، انگار که بترسند بگویند چقدر زیاد است.

همه‌ی آدم‌های دور و برم می‌توانستند بدون هیچ زحمتی کلمات را ادا کنند.

فکر می‌کنم خوب است آدم هیچ‌چیز از یادش نرود،

آوازها درونم شناور می‌شدند و خانه می‌کردند. لالایی‌ها، آمیخته با بوهای نرمِ قبل از خواب همراهم می‌خوابیدند. هارمونی‌ها باعث می‌شدند لبخند بزنم.

من در محاصره‌ی هزاران کلمه‌ام. شاید هم میلیون‌ها.

دکتر عاقل‌تر از آن بود که بخواهد جوابی بدهد و آن‌قدر شرمنده بود که سرش را پایین انداخت. مامان همان‌طور ادامه می‌داد: "شما باهوش نیستین آقا، فقط خوش‌شانسید. همه‌ی ما که سالم هستیم، خیلی ساده، شانس یارمون بوده. ملودی چیزها رو می‌فهمه، ارتباط برقرار می‌کنه و با دنیایی که هیچ‌چیزش مناسبِ اون نیست کنار میاد. اونه که باهوشِ واقعیه!"