بریده‌هایی از کتاب موضوع مرگ و زندگی

«باید امید به داشتن گذشته‌ای بهتر را کنار بگذاری.»

سوگ بهایی است که برای شجاعت عشق ورزیدن به یکدیگر می‌پردازیم.

کار من این است که تا لحظهٔ مرگ زندگی کنم

«جایی که مرگ هست، من نیستم. چرا باید از چیزی که هرگز حس نخواهم کرد بترسم؟»

اگر بتوانم از خوشی‌های ساده و روزمرهٔ زندگی لذت ببرم، اگر بتوانم با عزیزترین دوستانم ـ چه حضوری و چه با نوشتن برایشان ـ وداع کنم، اگر بتوانم به بهترین خودم برسم و عشقم به آنان را ابراز کنم و سرنوشتم را باوقار بپذیرم، در آن صورت، شاید لحظهٔ مرگْ خود شکلی از اوج باشد.

میلان کوندرا: «آنچه در مرگ بیش از هرچیز رعب‌آور است فقدان آینده نیست، بلکه از دست دادن گذشته است. در واقع، عمل فراموشی خود گونه‌ای مرگ است که همواره در زندگی حضور دارد.»

«زیستن در قلب کسانی که پس پشت می‌گذاریم، مردن نیست.»

هر پنج رفیقم مرده‌اند!