بریده‌هایی از کتاب بوی برف می‌آید

جنگل، هراس را به عشق می‌آموزد.

از آن‌رو که بی‌قرارِ رفتن‌ایم، دو صندلیِ سرخِ خالی به گفت‌وگو نشسته‌اند در چمنِ سبز شب‌هنگام.

نارسیس، پس از آن‌که سیرابِ دیدن شد سنگی در برکه انداخت.