بریده‌هایی از کتاب سه خواهر

همه‌مان از یاد می‌رویم. سرنوشتمان همین است.

همهٔ آن چیزهایی که حالا به نظرمان جدی و مهم و پرمعنی می‌آیند یک روزی فراموش می‌شوند  یا به‌هرحال از اهمیت می‌افتند.

خیلی احتمال دارد که در آینده، این زندگی که ما امروز می‌کنیم عجیب و ناجور و احمقانه و کثیف و شاید حتی فاسد به نظر بیاید... توزنباخ: از کجا معلوم؟ به همین اندازه هم امکانش هست که نسل‌های آینده زندگی ما را در سطح خیلی بالاتری بدانند و از ما با احترام یاد کنند

ما خیلی چیزها می‌دانیم که فایده‌ای ندارد.

زندگی گذشته‌مان را درست مثل یک چرک‌نویس دور می‌انداختیم، و بعدش زندگی دیگری را، مثل یک پاک‌نویس شروع می‌کردیم. اگر این‌طور می‌شد، فکر می‌کنم چیزی که بیش از همه لازم داشتیم این بود که خودمان را تکرار نکنیم.

چقدر عجیب است وقتی خودمان را عاجز می‌بینیم از اینکه حدس بزنیم چه چیزهایی را در آینده بزرگ و مهم می‌دانند و چه چیزهایی را ناچیز و مسخره.