بریده‌هایی از کتاب پرواز بی‌بازگشت

او را ندهند هیچ دردی هر کس دل مهربان ندارد

ز پایان بی‌مهری روزگار ندارد کسی بیش از این انتظار

گفت: آنجا جایگاه مادر است پیش من از طاق گردون برتر است

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست عالَمی دیگر بباید ساخت وز نو عالمی

هنوز آثار جور خان قاجار بُود در پشت ارگ بم پدیدار کجا کرمان کند روزی فراموش جفایی را که بانگش هست در گوش

توان رفتنم از آستان مهر تو نیست خسی کنار گل مهربانیت شده‌ام

درین آشفته بازار هوس‌ها، سادگی گم شد کنار بندگی‌ها همّت آزادگی گم شد

چه آتش‌ها که شد با اشک خاموش! زمان کرده ست آن‌ها را فراموش!

زمین بازار روز این جهان است جدا از سرنوشت آسمان است چه زیبا گفت حافظ قرن‌ها پیش چنین آن پاره پوش چاره‌اندیش ندارد آسمان تاب شکایت بنام ما شد امضا این حکایت

چه التماس کنیم از نسیم رحمت دوست به نامه‌های عمل گر شود گناه تمام اگر به سایه‌ی سروی بلند سر ننهیم به باد می‌رود این ریزه‌های کاه تمام