بریده‌هایی از کتاب خانه ای در انتهای هوپ استریت

تجربهٔ زندگی بهم می‌گه چیزی که ما می‌خوایم همیشه اون چیزی نیست که خوشحالمون می‌کنه، ولی باز هم می‌ریم سراغش.

یکی از مزایای بازیگر بودن این است که می‌تواند پشت نقاب‌ها قایم شود. می‌تواند بخش‌هایی از خودش را که نمی‌خواهد کسی دیگر راجع‌به آن چیزی بداند پنهان کند.

امید زنان زیادی تقریباً به فنا رفته است؛

دوستت دارم. می‌دانم که هرگز این را نگفتم، ولی الان می‌گویم. امیدوارم همیشه یادت بماند.

باید بگم آدم هر سال از خودش جلو می‌زنه.»

کنار میز، روی کوهی از کتاب، تکه‌کاغذ سفیدی قرار دارد. وقتی آلبا آن را برمی‌دارد و می‌خواند، یاد آلیس در سرزمین عجایب می‌افتد: یک نفر هوایت را دارد.

گاهی یک مادر باید بداند چه موقع پا پیش بگذارد و چه موقع بگذارد کودکانش درس‌هایشان را بیاموزند.

آدم نمی‌تونه به‌راحتی کسی رو انتخاب کنه که عاشقش بشه. و وقتی این کار رو می‌کنه، به این راحتی‌ها هم نمی‌تونه از دستش خلاص بشه.

هیچ راه برگشتی توی زندگی وجود نداره. هیچ راه برگشتی. هیچ فرصت دومی وجود نداره. وقتی روزهات رو تلف می‌کنی، اون‌ها واسه همیشه به باد می‌رن. پس با چیزهایی که واقعاً می‌خوای روراست باش و انجامشون بده، اهمیتی هم نداره چقدر ممکنه نگران باشی.

شجاعت تسلط بر ترس است ــ نه فقدان ترس. مارک تواین

کنار میز، روی کوهی از کتاب، تکه‌کاغذ سفیدی قرار دارد. وقتی آلبا آن را برمی‌دارد و می‌خواند، یاد آلیس در سرزمین عجایب می‌افتد: یک نفر هوایت را دارد.

چیزی که ما می‌خوایم همیشه اون چیزی نیست که خوشحالمون می‌کنه، ولی باز هم می‌ریم سراغش

«من تمام خوشحالی زندگی‌ام را مدیون تو هستم... فکر نکنم کسی خوشحال‌تر از ما بوده باشد.»

مرگ تا حدودی باعث می‌شه آدم به زندگی چشم‌انداز زیبایی داشته باشه.

مادری که از خودش گذشته بدترین سرمشقه...

تو حالا داری راز بزرگ نویسندگی رو کشف می‌کنی: یک خط از احساس حقیقی ارزش هزار صفحهٔ فکر هوشمندانه رو داره.

فقط با شیرجه زدن توی عمق زندگیه که می‌تونی به آرامش برسی و به‌راحتی شنا کنی. آرامش از چیره شدن به ترس‌هات به وجود می‌آد، نه اینکه ازشون فرار کنی.

«عشق حقیقی قلبت رو پاره و نُطقت رو کور می‌کنه. ولی آدم احساس امنیت بیشتری می‌کنه.»

«هشدار دادن به دیگران رو فراموش کن. ادبیات با لاشهٔ نویسنده‌هایی که به عقاید دیگران اهمیت می‌دادن پوشیده شده.»

نگاه‌های دیگران زندان ماست؛ افکارشون قفس ماست.