بریده‌هایی از کتاب چرا آلمانی ها بهتر انجامش می دهند!

گرایش مرکل به روسیه نمی‌توانست متفاوت‌تر از گرایش اسلافش باشد. او اولین فرزند کمونیسم بود که ادارهٔ آلمان را در اختیار گرفته بود. او نیز همچون دیگر دانش‌آموزان آلمان شرقی زبان روسی را آموخته بود. آدمی نبود که از درس فرار کند و توانست مقام سوم کشور را در زمینهٔ صحبت به زبان روسی به دست آورد. یکی از جوایزش سفر به مسکو بود که آن‌جا نخستین آلبوم گروه بیتلز را خرید. همواره شیفتهٔ روسیه بوده است. روی دیوار اتاق کارش در ساختمان صدراعظم تصویری از کاترین کبیر آویخته، شاهزاده‌ای اهل پومرانی که بر تخت امپراتوری روسیه نشست.

آلمان قانون اساسی قدرتمندی دارد، مناظرات سیاسی آن پخته‌تر است، و عملکرد اقتصادی‌اش در بخش عمده‌ای از دورهٔ پس از جنگ بی‌نظیر بوده است.

نوامبر ۲۰۱۹، میلیون‌ها نفر سی‌امین سالگرد سقوط دیوار برلین

ما انگلیسی‌ها گرفتار نظام سیاسی روبه‌احتضار و توهم خودبزرگ‌بینی شده‌ایم

همسرِ رئیس‌جمهور اشتاین‌مایر برای صرف غذا به این رستوران می‌آید. گاهی اوقات درخواست می‌کند ظرف یک‌بارمصرفی برایش بیاورند تا غذای دست‌نخوردهٔ همراهانش را برای شوهرش، که تا دیروقت کار می‌کند، با خود ببرد

«منطقی است که ایالات متحده هر آنچه در توان دارد برای بازیابی سلامت اقتصادی جهان صرف کند، چرا که بدون آن هیچ ثبات سیاسی و صلح تضمین‌شده‌ای وجود نخواهد داشت.»

دولت ناسیونالیستی و راست‌گرای ویکتور اوربان از کار خود متأسف نبود و اعلام کرد که پناهجویان شبیه گروهی متجاوز بوده‌اند. این ضدکمونیست سابق اولین رهبر اروپایی بود که ناآرامی فزاینده‌ای را بین مردم محلی مهار (یا برانگیخته) کرد. بعدها دانلد ترامپ به‌شدت از او ستایش کرد. مرکل وقایع را دیده بود و فوراً دست‌به‌کار شد. دستور داد دروازه‌های آلمان به روی مهاجران باز شود و فقط در موج اول حدود بیست‌هزار نفر، که بیشترشان سوری بودند، وارد کشور شدند. میزان کمک‌های مردمیِ مغازه‌دارها و خانواده‌ها در نقاط جمع‌آوری مخصوص غذا، لباس، لوازم بهداشتی و اسباب‌بازی آن‌قدر بود که پلیس از آن‌ها خواست دست نگه دارند. واژهٔ جدیدی متولد شد: ویلکامِنزکولتور به معنای فرهنگ خوشامدگویی

با توجه به تهدید روزافزون شوروی، آن‌ها شدیداً نیازمند آن بودند که آلمان دوباره برخیزد و از نو شود تا بتوانند تهدید شوروی را خنثی کنند. آن‌ها به آلمانی باثبات نیاز داشتند.

برخلاف روسیه و فرانسه که به نمادهای نظامی‌شان اتکا دارند، ایالات متحده که به قصهٔ پدران بنیان‌گذار خود می‌نازد، یا انگلیس که به درس تاریخ سرود «بریتانیا حکمرانی کن» و دغدغه‌های جنگی سریال ارتش بابا متوسل می‌شود، آلمان چیزی ندارد تا به آن تکیه کند. برای همین، شدیداً به فرایند، انجام‌دادن درست کار و عدم‌اهمال‌کاری اهمیت می‌دهد. چون آلمان نقاط عطف مثبت چندانی در تاریخ خود ندارد، از نگاه به گذشته امتناع می‌کند.

در سال ۲۰۱۳، مجلهٔ اشپیگل طی بررسی گزارش‌های اسنودن نشان داد که سفارت ایالات متحده در برلین همچون مرکز جاسوسی برای آژانس امنیت ملی امریکا فعالیت می‌کرده است. این سفارت‌خانه چندین سال مکالمات انجام‌شده بین مقامات ارشد سیاسی آلمان از جمله مرکل، کاربر وسواس‌گونهٔ تلفن همراه هوشمند، را ضبط و ذخیره کرده است. تمامی داده‌های جمع‌آوری‌شده در عملیات آینشتاین ـ نامی که به این اقدام اطلاق می‌شد ـ به مقرهای آژانس امنیت ملی ارسال و در «پایگاه داده‌ای دانش هدف» نگه‌داری می‌شد. سندی مربوط به سال ۲۰۰۹ و انتشاریافته در سال ۲۰۱۴ نشان داد که مرکل جزو ۱۲۲ رهبری بوده که اطلاعاتشان در سامانهٔ پایگاه داده‌ای موسوم به نمرود وجود دارد. اسم مرکل در فهرستی که به ترتیبِ حرف اول اسامی کوچک تنظیم شده بود در صفحهٔ اول زیر اسم رئیس‌جمهور مالی و بالای اسم رئیس‌جمهور سوریه، بشار اسد، آمده بود. این از دولت اوباما.