بریده‌هایی از کتاب موندو

من مهرانم، اما همه صدایم می‌زنند «موندو». موندو یعنی «ماندنی». قبل از من مامان‌دلبر هرچه پسر به دنیا آورد نمانْد. اما من نمردم و ماندم.

سرکار سعید نگاهی انداخت به تکاورانش و گفت: «می‌بینی کاپیتان، از گُردان دویست‌وهفتادنفره‌م همین هفده نفر مونده‌ان. دویست‌وپنجاه‌وسه نفر شهید شدن تا شهر خالی نشه!»

باباداریوش گفت: «شاید ستون پنجم یا جاسوس باشه نرگس‌خانم؟» چشم‌عسلی گفت: «دشمن هم که باشه آقاداریوش گشنه گشنه‌س و آدم گشنه دین و ایمون و خدا و پیغمبر سرش نمی‌شه!»

خانم خلیجی همیشه می‌گفت قصه‌ها چکیدهٔ قرن‌ها زندگی و فرهنگ آدم‌هاست.