بریده‌هایی از کتاب سایه های میان ما

«من دختر دومم. عملاً نادیده گرفته می‌شم. هیچ‌وقت به مهمونی‌ها و مراسم‌ها دعوت نمی‌شم. هیچ‌وقت واقعاً دیده نمی‌شم و بهم فکر نمی‌کنن. آرزو دارم واقعاً زندگی کنم. بخشی از همه‌چیز باشم.»

چیزی درمورد تماشای دستور دادن وجود دارد که باعث می‌شود جریان خون در رگ‌هایم شدت بگیرد. چه قدرت فوق‌العاده‌ای دارد. انسان‌ها مجبورند بدون یک کلمه اعتراض از او اطاعت کنند. هر کاری که او دستور می‌دهد انجام می‌دهند. من این قدرت را می‌خواهم.

کلایس بشکنی می‌زند و به پای تخت اشاره می‌کند. دمودوکوس با قیافه‌ای غمگین و سرشکسته بلند می‌شود و درعوض جلوی پاهایم دراز می‌کشد.

از کسی که هستی نترس. هرچی دوست داری بگو. همونی که دلت می‌خواد باش. سعی نکن کس دیگه‌ای باشی.

وقتی زمانی را که با یکدیگر گذراندیم به یاد می‌آورم دوباره قلبم می‌شکند، وقتی به محبت‌ها و دستانش فکر می‌کنم، وقتی به حرف‌هایی که در گوشم زمزمه کرد فکر می‌کنم. اوه، من واقعاً عاشقش بودم.

بیرون آوردن جسد هکتور از اتاقم پس از کشتنش کار سختی بود. تنها شانسی که آوردم این بود که در اتاقم به من اهانت کرد و همان‌جا نفس آخرش را کشید.

تو داری با پادشاه نامزد می‌کنی. همین واقعیت به‌تنهایی تو رو به محبوب‌ترین دختر دنیا تبدیل می‌کنه.»