بریده‌هایی از کتاب معجزه های خواربارفروشی نامیا

«من تو را بیشتر از هر کس دیگری دوست دارم و می‌خواهم تا زمانی که می‌توانیم، کنار هم باشیم. اگر کناره‌گیری از المپیک به هر طریقی زندگی تو را بهتر می‌کرد، حتی لحظهای از انجام این کار دریغ نمی‌کردم، اما تا زمانی‌که چنین تأثیری ندارد، نمی‌خواهم از رؤیای خودم دست بکشم. این رؤیا من را به کسی که هستم تبدیل کرد؛ همان کسی که تو عاشقش شدی. وقتی در زمین هستم، به‌هیچ‌وجه، حتی برای لحظه‌ای، یاد تو از ذهنم بیرون نمی‌رود. فقط بگذار رؤیاهایم را دنبال کنم.»

شاید جدایی همین باشد. مردم به‌خاطر دلیلی خاص از هم دور نمی‌شوند. خب، ممکن است دلیلی برایش پیدا کنید، اما فقط زمانی می‌توانید دلیلی بیابید که تصمیمتان را گرفته باشید. آن دلیل، بهانه‌ای سرسری است که بعد از اتفاق‌افتادن مطرح می‌شود. اگر آن‌ها هنوز دلشان به ادامه‌دادن بود و رابطه‌شان در معرض خطر بود، احتمالاً یک نفرشان پا پیش می‌گذاشت و سعی می‌کرد مشکلات را حل کند، اما وقتی کسی پا پیش نمی‌گذارد، معلوم است آن رابطه دیگر تمام شده است.

به این حرف باور داشته باش: مهم نیست که امروز چقدر اوضاع بد است. فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد بود. خواربارفروشی نامیا

حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره.

مهم نیست که امروز چقدر اوضاع بد است. فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد بود.

تو نباید از مهربانی آن‌ها سوءاستفاده کنی.

به این حرف باور داشته باش: مهم نیست که امروز چقدر اوضاع بد است. فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد بود.

بجنگ. نهایت تلاشت رو بکن. حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره. برو و سری توی سرها دربیار.

تلاشت در موسیقی هرگز بیهوده نخواهد بود. موسیقی تو زندگی کسی را نجات خواهد داد. آهنگ‌هایی که می‌سازی قطعاً ماندگار خواهد شد. از من نپرس این را از کجا می‌دانم. فقط بهم اعتماد کن. من مطمئنم. تا آخرش این راه را ادامه بده، تا آخر آخرش. این تنها چیزی است که می‌توانم بگویم. خواربارفروشی نامیا

بجنگ. نهایت تلاشت رو بکن. حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره. برو و سری توی سرها دربیار.

«چه آزار و اذیت باشه چه شوخی، برام مهم نیست. من هر نامه‌ای رو که برام می‌آد فریادی برای کمک حساب می‌کنم. این آدم‌ها هیچ تفاوتی با بقیهٔ ما ندارن. همه‌شون یه سوراخ توی قلبشون دارن و یه چیز حیاتی داره از اون سوراخ نشت می‌کنه. اگه برای این حرفم مدرک می‌خوای، این رو در نظر بگیر: همه همیشه می‌آن و نگاه می‌کنن که جوابشون رو داده‌ام یا نه. این‌جا وایمیستن و نگاهی به جعبهٔ شیر می‌اندازن. نمی‌تونن جلوی کنجکاوی‌شون رو دربارهٔ این‌که چی براشون نوشتم بگیرن. بهش فکر کن. حتی اونی که برام سی تا نامهٔ چرت‌وپرت فرستاده بود حتماً ساعت‌ها مشغول نوشتن بوده. اگه انتظار جواب نداشت،‌ عمراً همچین کاری انجام می‌داد. پس من جواب می‌دم و موقع جواب‌دادن از دل‌وجون مایه می‌ذارم. آدم نمی‌تونه کسی رو که داره از صمیم قلب باهاش صحبت می‌کنه نادیده بگیره.»

از من نپرس این را از کجا می‌دانم. فقط بهم اعتماد کن. من مطمئنم. تا آخرش این راه را ادامه بده، تا آخر آخرش. این تنها چیزی است که می‌توانم بگویم.

این مغازهٔ محلی به مکانی که جواب‌هایی برای سخت‌ترین سؤالات زندگی در قفسه‌هایش دارد، شهرت پیدا کرده است. اگر بعد از ساعت کاری به خواربارفروشی نامیا در شهر فلان بیایید و از طریق دریچهٔ پست روی کرکره نامه‌ای درون مغازه بیندازید، صبح فردا در جعبهٔ شیر پشت مغازه، جوابی در انتظار شما خواهد بود

شاید جدایی همین باشد. مردم به‌خاطر دلیلی خاص از هم دور نمی‌شوند. خب، ممکن است دلیلی برایش پیدا کنید، اما فقط زمانی می‌توانید دلیلی بیابید که تصمیمتان را گرفته باشید. آن دلیل، بهانه‌ای سرسری است که بعد از اتفاق‌افتادن مطرح می‌شود. اگر آن‌ها هنوز دلشان به ادامه‌دادن بود و رابطه‌شان در معرض خطر بود، احتمالاً یک نفرشان پا پیش می‌گذاشت و سعی می‌کرد مشکلات را حل کند، اما وقتی کسی پا پیش نمی‌گذارد، معلوم است آن رابطه دیگر تمام شده است.

داشتن نقشهٔ خالی یعنی می‌توانی هرطور دلت می‌خواهد آن را پر کنی. تصمیم با خودت است. همه‌چیز ممکن است. احتمالات بی‌نهایت هستند. داشتن نقشهٔ سفید عالی است. فقط می‌توانم امیدوار باشم این نامه به تو کمک کند راهی پیدا کنی که به خودت باور داشته باشی و بدون پشیمانی در زندگی‌ات پیش بروی.

عقیدهٔ من این است که وقتی اوضاع ناجور می‌شود، باید بار آن را تنهایی به دوش بکشی.

قلب آن‌ها از هم دور شده بود. وقتی این اتفاق بیفتد، دیگر تلاش برای درست‌کردن اوضاع بی‌فایده است. کنار هم ماندن در آن وضعیت بیهوده بود.

به این حرف باور داشته باش: مهم نیست که امروز چقدر اوضاع بد است. فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد بود.

فرار از مشکلات هیچ جنبهٔ مثبتی ندارد.

برای شروع هدفی دست‌نیافتنی برای خودت نگذار