بریده‌هایی از کتاب دختری که رهایش کردی

وقتی آن‌قدر حواسش به گوشی‌اش بود، از خودش بدش می‌آمد.

معتقدم زیبایی توی نگاه آدما پنهون شده.

«چی‌کار می‌کنی؟» «فکر می‌کنم.» «خب خطرناک شد که!»

زندگی با همه‌ی مشکلات و شکاف‌ها، متوقف نمی‌شود.

من داشتم تماشات می‌کردم و توی دلم فکر می‌کردم که تو تودارترین دختری هستی که تا اون‌موقع دیده‌م. یه‌جوری بودی که، اگه همه‌ی دنیا روی سرت خراب می‌شد، تو چونه‌ت رو بالا می‌کشیدی و آمرانه از زیر اون موهای قشنگت دوروبرت رو نگاه می‌کردی.»

نگران نامه‌ها و خاطراتی بود که روی تکه‌های کاغذ می‌نوشتم و توی سوراخ‌سمبه‌های هتل پنهون می‌کردم.

کارولین به‌ندرت جارو می‌کشید تا حدی‌که وقتی کار لیو تمام شد رنگ قالیچه‌های ایرانی به‌وضوح روشن‌تر و براق‌تر شده بود.

بعضی روزها حس می‌کنم توی خودم دفن شده‌م و فقط پژواک صدای خودم رو می‌شنوم

تنها چیزی‌که توی این دنیا ارزش داره اینه که آدم عاشق کیه.

توی زندگی چیزای مهم‌تری از برنده‌شدن هم هست.