بریده‌هایی از کتاب نوشتن با تنفس آغاز می‌شود

نویسنده‌های تازه‌کار، بیشتر تکیه بر محصولِ نهاییِ کار دارند. آن‌ها سؤالات بازاریابی می‌پرسند. می‌پرسند کجا می‌توانند انتشاراتی و توزیع‌کننده پیدا کنند. در مورد پیش‌پرداخت و تورهای کتاب و مصاحبه‌های تلویزیونی می‌پرسند. خیلی کم مطالعه می‌کنند. تابه‌حال نه‌تنها یک رمان، بلکه یک داستان کوتاه را تا آخر نخوانده‌اند ولی یک محصول نهایی دارند که برایشان بهتر از خود هنر انگیزه می‌شود. من به آن‌ها می‌گویم حداقل در این مرحله از رشدِ نویسندگی محصول نهایی اهمیتی ندارد، ولی می‌دانم که حرفم را قبول ندارند.

شاید مسخره به نظر بیاید ولی کاری که من می‌کنم این است که کمک کنم در برخورد با زندگیِ نوشتاری‌تان از انتزاعی به ملموس بیایید (و این کاری است که ما همیشه با نوشتن می‌کنیم). هرچه با همه‌چیز دقیق‌تر برخورد کنید، نتیجه تلاش‌تان پرمیوه‌تر می‌شود. به نوشتن‌تان شخصیت بدهید و بگذارید در زندگی‌تان شخصیتی باشد.

نوشتن، هم نشانی از قدرت دارد هم نشانی از تسلیم؛ هم از اشتیاق و هم از کشف؛ کوششی است در روح هر انسانی که او را همچنان به جلو هل می‌دهد

ریسک سطح دارد. کسی که تا به امروز بلند حرف نزده است، فقط با بیان حرف‌هایش ریسک بزرگی می‌کند؛ ولی نویسنده‌ای که سال‌ها نوشته و تولید کرده و به اشتراک گذاشته است، باید در قلبش بگردد و ببیند چه چیزی در آن اعماقْ او را بیش از هر چیزِ دیگری می‌ترساند.

خطرِ نوشتن خطری درونی است. با شهامت به اعماق وجود خود سر می‌زنید و آن اعماق را به سطح می‌رسانید تا دنیا آن را تفسیر کند و در مورد آن نظر بدهد. این کار بزرگ و مهمی است.