بریده‌هایی از کتاب ذهنیت برنده

من فهمیدم که مسابقه‌دادن همیشه برای مشخص‌کردن سریع‌ترین فرد نیست، بلکه برای این است که بهترین نتیجهٔ به‌دست‌آمدهٔ خودم را جابه‌جا کنم.

«نمی‌توانم» و «نمی‌کنم» کلماتی هستند که شبیه هم به نظر می‌رسند و ما اغلب آن‌ها را به‌جای یکدیگر به کار می‌بریم، اما ازنظر روان‌شناختی این دو کلمه می‌توانند بازخوردهای بسیار متفاوتی ایجاد کنند و درنهایت به اقدامات بسیار متفاوتی منجر شوند. این‌ها صرفاً کلمه و عبارت نیستند. این‌ها مُهر تأییدی بر باورهای شما هستند و دلایلتان برای انجام کارهایی که می‌کنید و یادآوریِ جایی که قصد دارید به آن برسید. توانایی غلبه بر وسوسه و نه‌گفتنِ مؤثر نه‌تنها برای سلامتی جسمی شما اهمیت دارد، بلکه برای حفظ احساس آسایش و کنترل سلامتی روان شما نیز بسیار مهم است.

توانایی غلبه بر وسوسه و نه‌گفتنِ مؤثر نه‌تنها برای سلامتی جسمی شما اهمیت دارد، بلکه برای حفظ احساس آسایش و کنترل سلامتی روان شما نیز بسیار مهم است.

هیچ تسلطی جزئی‌تر یا مهم‌تر از تسلط بر خود نیست. لئوناردو داوینچی

«نمی‌کنم» به شکل انتخاب دیده می‌شود به همین دلیل احساس قدرت می‌دهد و تأییدی بر عزم و ارادهٔ شماست. «نمی‌توانم» انتخاب نیست، محدودیتی است که به شما تحمیل می‌شود. به همین دلیل فکرکردن به «نمی‌توانم» به احساسِ قدرت و اختیار شما لطمه می‌زند. به‌بیان‌دیگر، عبارت «نمی‌کنم» یک روش توانمندسازی روان‌شناختی برای نه‌گفتن است، درحالی‌که عبارت «نمی‌توانم» یک روش تضعیف‌کنندهٔ روان‌شناختی برای نه‌گفتن است.

در مقابل وقتی به خود می‌گویید: «نمی‌کنم»،‌ درحال ایجاد چرخه‌ای بازخوردی هستید که یادآور قدرت و کنترلی است که بر موقعیت دارید. این عبارتی است که می‌تواند شما را به‌سمت ترک عادت‌های بد و پیگیری عادت‌های خوب سوق دهد.

مثلاً هر بار به خود می‌گویید: «نمی‌توانم»، درحال ایجاد چرخه‌ای بازخوردی هستید که یادآور محدودیت‌های شماست. این کلمه نشان می‌دهد که خودتان را مجبور به انجام کاری می‌کنید که نمی‌خواهید انجامش دهید.

کلماتتان به شما کمک می‌کنند تا به احساسِ قدرت و کنترل خود شکل دهید. به‌علاوه کلماتی که استفاده می‌کنید چرخهٔ بازخوردی در ذهن شما ایجاد می‌کنند که بر رفتارهای آیندهٔ شما تأثیر می‌گذارد.

هیچ تسلطی جزئی‌تر یا مهم‌تر از تسلط بر خود نیست.

مهم‌ترین مهارت در هر کاری این است: انجام آن کار.

هرچه اهداف و نتایجی را که ممکن است در ابتدای کار برای شما بسیار باارزش به نظر برسند بیشتر به دست آورید برایتان کم‌ارزش‌تر می‌شوند.

مهم نیست که تعریف شما از «زندگی سالم» چیست. برای رسیدن به آن باید با اهمال مبارزه کنید.

ممکن است فکر کنید بیشتر انتخاب‌هایتان را کنترل می‌کنید، اما واقعیت این است که بخش اعظمی از کارهای هر روز شما صرفاً پاسخی به طراحی محیط اطرافتان است. فرم‌هایی که برای شما ارسال می‌شود، خوراکی روی پیشخان آشپزخانه و وسایل روی میز کار شما، همهٔ آن‌ها، به طریقی بر رفتار شما تأثیر می‌گذارند.

ایجاد برنامهٔ خاص برای‌این‌که کِی، کجا و چگونه به یک عادت جدید پایبند باشید احتمال این‌که واقعاً آن هدف عملی شود را افزایش چشمگیری می‌دهد اما فقط درصورتی‌که روی یک چیز تمرکز کنید. وقتی روی یک چیز تمرکز می‌کنید، چه اتفاقی می‌افتد

آنچه به نظر می‌رسد دستمزد کمی دارد و هیچ شهرتی برایتان به ارمغان نمی‌آورد اغلب هزینه‌ای است که باید برای کشف بهترین اثر خود بپردازید. به‌عبارت‌دیگر، چیزی که شبیه به شکست به نظر می‌رسد اغلب پایه‌ای برای موفقیت است.

لازم نیست دنیا را به همان شکلی ببینید که همیشه دیده‌اید. این‌که چیزی در گذشته درست بوده دلیل نمی‌شود امروز نیز درست باشد، و اگر انجام کاری را به یک شیوه یاد گرفته‌اید به این معنا نیست که آن را به بهترین شیوه یاد گرفته‌اید.

برای نویسندهٔ بهتری شدن نیاز به رایانهٔ بهتر ندارید. برای یادگیری نواختن گیتار، نیاز به گیتار بهتر ندارید. برای عکاس بهتری شدن، نیاز به دوربین بهتر ندارید. برای سخنران‌شدن، نیاز به تجربهٔ بیشتر ندارید. برای راه‌اندازی کسب‌وکار، نیاز به تعداد بیشتری گواهی صلاحیت ندارید و برای وزنه‌بردار حرفه‌ای شدن، نیاز به کفش‌های وزنه‌برداری عالی ندارید. شما به هیچ‌یک از این‌ها نیاز ندارید. آنچه نیاز دارید تصمیم‌گیری،‌ برنامه‌ریزی و شروع‌کردن است. آنچه نیاز دارید انجام‌دادن کار است.

اگر بذر مناسب را در محل مناسب بکارید، بدون نیاز به زحمت اضافه رشد خواهد کرد.

مهم‌ترین مهارت در هر کاری این است: انجام آن کار.

مهم نیست که چه احساسی دارید، چقدر انگیزه دارید یا کارتان در آن روز چقدر عالی است. آنچه اهمیت دارد این است که «زنجیره را قطع نکنید».