بریده‌هایی از کتاب دلشده: تحلیلی بر احوالات مرحوم سیدهاشم حداد

مرد باید عالی همت باشد حیف است کسی که می‌خواهد به محضر سلطانِ سلطان‌السلاطین حضور یابد در راه مثلاً از گدای سرِ گذر چیزی بخواهد. قل الله ثم ذرهم فی خوضهم یلعبون.

وقتی وارد خانه‌ای می‌شد تا هنگام خروج سرش را به طرف دیوار خم می‌کرد تا زنی را نبیند، خواه در آن منزل کسی باشد یا نباشد.

چه بگوییم ای عشق! خود نیز می‌دانیم از آن روزی که تو را گم کرده‌ایم چیزی نیافته و حتی خود را هم گم کرده‌ایم. می‌دانیم از آنچه در تمام عمر می‌گریزیم تویی و باز به آن‌ که پناه می‌بریم آن هم تویی و سرانجام در پی این همه فرار و گریز دوباره ما را در آغوش مهربانت جای خواهی داد. ای لیلاترین! به ما چشمی عطا کن که تو را در هر لباس ببیند و بشناسد و همانند آن مردان دلشده، الهی، شیدا، آسمانی و سوخته در عطش عشقت، ما را عاشق‌ترین خود گردان و این دعا را ذکر روز و شاممان قرار بده که: دلم در عاشقی آواره شد آواره‌تر بادا

اما حرف اول و آخر در این راه استقامت است.

امان از کسانی که از همه طلبکارند! از همه توقع دارند به جز خودشان!

ما فکر می‌کنیم بی‌توقع زندگی کردن سخت است در حالی که دشواری مصائبی که به خاطر زشتی‌های طلبکار بودن از دیگران تحمل می‌کنیم بسیار بیشتر و غیرقابل تحمل‌تر است. انسانی که با مجاهده و مبارزه بی‌توقعی از خانواده و اجتماع را در خود به‌وجود می‌آورد، سراپا وقار و آرامش و طمأنینه می‌شود و زندگی‌اش در صلح و صفا سپری می‌شود.

«مادرم از زنان مؤمنی بود که به خواندن زیارت عاشورا در هر روز مداومت داشت، طوری‌که بعد از نماز صبح مشغول تعقیبات نماز و از جمله زیارت عاشورای کامل می‌شد. او درحالی‌که برای فرزندانش صبحانه آماده می‌کرد زیارت را می‌خواند و انوار و برکات این زیارت عظیم در غذایی که فرزندان از آن می‌خوردند، جاری می‌شد و نور ولایت اهل‌بیت و برائت از دشمنان آنان در رگ‌هایشان سریان می‌یافت.» و نیز می‌گوید: «راز توفیق و رسیدن من به این مقام آن است که مادرم[ رحمة‌الله علیها ]به من گفت: ”فرزندم هاشم! از وقتی تو را باردار شدم تا وقتی که وضع حمل کردم هر روز بعد از فریضۀ صبح زیارت عاشورا می‌خواندم. “»

چنان‌که در حدیث قدسی وارد شده است: «هیچ بنده با چیزی به من تقرب نجوید که نزد من محبوب‌تر از آنچه بر او واجب کرده‌ام باشد، و همانا او به وسیلۀ نوافل به من نزدیک شود تا آنجا که من او را دوست بدارم، و هنگامی که او را دوست بدارم، گوش او شوم، همان گوشی که با آن می‌شنود؛ و چشم او شوم، همان چشمی که با آن ببیند؛ و زبانش شوم، همان زبانی که با آن سخن گوید؛ و دست او شوم همان دستی که با آن بگیرد. اگر مرا بخواند اجابتش کنم و اگر از من خواهشی کند به او بدهم.»

«اگر از آثار اذکار خاص و طی‌الارض و خوارق عادات و کرامات می‌پرسیدیم نهی‌مان می‌کردند و می‌گفتند: ‌”به مبدأ بچسبید. وقتتان را با این چیزها تلف نکنید. این‌ها را باید بگذارید و بروید. “»

به مولای خود اقتدا دارد که فرمود: «و الله لَو أعطیتُ الأقالیم السَّبعَةَ بما تَحتَ أفلاکها عَلَی أن أعصی الله فی نَملَة أسلُبُها جُلبَ شَعیرَة مَا فَعَلتُهُ» «به خدا اگر هفت اقلیم را با آنچه زیر آسمان‌هاست به من دهند تا خدا را نافرمانی کنم و پوست جویی را از مورچه‌ای به ناروا بگیرم، چنین نخواهم کرد.»