بریده‌هایی از کتاب ذهن توسعه یافته

«بسیاری از مردم بر این باورند که یک شخص، یا باهوش یا متوسط یا خنگ به دنیا می‌آید و همین طور باقی می‌ماند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که مغز بیشتر شبیه عضله است و می‌توان آن را تغییر داد و با کار کشیدن آن را تقویت کرد.»

فعالیت بدنی حواس ما را جمع‌تر می‌کند، حافظه را بهبود می‌بخشد و خلاقیت را افزایش می‌دهد

پژوهش‌ها نشان می‌دهند بچه‌ها بعد از یک جلسه بازی کردن در زمین بازی بهتر می‌توانند توجه خود را متمرکز کنند و از کارکردهای اجرایی خود بهرهٔ بیشتری ببرند. با این حال، در مدارس سراسر کشور، مدت‌زمان زنگ تفریح کاهش یافته و حتی حذف شده است تا بچه‌ها در طول دورهٔ تحصیلی، زمان بیشتری را «روی صندلی» بنشینند.

«به نوشتن یادداشت‌های فراوان عادت پیدا کنید، نه اینکه بخواهید همه را منتشر کنید، بلکه به عنوان راهنمایی برای خودتان از آن‌ها بهره بگیرید.»

«اینکه مردم احساس کنند در مکان اشتباهی هستند که متعلق به آن‌ها نیست، شدیداً عملکرد آن‌ها را تضعیف می‌کند.»

«اما بیشتر مردم نمی‌دانند که وقتی تمرین می‌کنند و چیزهای جدید یاد می‌گیرند، بخش‌هایی از مغزشان تغییر می‌کند و بزرگ‌تر می‌شود؛ تقریباً شبیه عضله‌هایشان هنگام ورزش کردن.»

گروس ادامه می‌دهد که بدنِ در حال راه رفتن شرایط مساعدتری برای خلق و آفرینش فراهم می‌سازد. به گفتهٔ او «بدن گره‌خورده و منقبض در فضاهای باز شکوفا می شود؛ مثل گلی که در برابر خورشید می‌شکفد.» او به ما یادآوری می‌کند که نیچه نوشته است باید «تا حد امکان کمتر بنشینیم. هرگز ایده‌هایی را باور نکنید که در فضای باز و طی حرکت آزادانهٔ بدن متولد نشده‌اند.»

آگاه شدن نسبت به دریافت‌های درونی می‌تواند به ما کمک کند تا احساساتمان را کنترل کنیم.

«اراده‌ای که سعی دارد کاری خیال‌پردازانه انجام دهد.»

«در کدام نقطه ذهن متوقف و باقی جهان آغاز می‌شود؟»

«من احساس می‌کنم، پس هستم.»

خوشبختانه، ما به‌طور ناخودآگاه نیز قادر به جمع‌آوری و ذخیره کردن اطلاعاتی هستیم که با آن مواجه می‌شویم. ما هر روز از صبح تا شب، به‌طور مداوم در حال درک و ذخیره کردن قواعدی هستیم که شخصاً تجربه می‌کنیم و آن‌ها را برای دفعات بعدی برچسب‌گذاری می‌کنیم. از طریق همین فرایند جمع‌آوری اطلاعات و شناسایی الگوها به دانشی از جهان دست می‌یابیم؛ اما معمولاً نمی‌توانیم محتوای چنین دانشی را بیان کنیم یا بفهمیم چطور به آن دست یافته‌ایم. این گنجینهٔ داده اغلب به سطح آگاهی نمی‌رسد و نهفته باقی می‌ماند

مفهومی به نام «سرسختی» آنجلا داکورث، استاد روان‌شناسی دانشگاه پنسیلوانیا، با تکرار ایده‌های دوک در کتاب خود، سرسختی را این‌طور تعریف می‌کند: «پشتکار و اشتیاق برای اهداف بلندمدت.» او در کتاب پرفروش خود با عنوان سرسختی، که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد، این‌طور می‌نویسد: «درست مثل عضله‌ای که با کار کشیدن قوی‌تر می‌شود، مغز هم با تلاش برای غلبه بر چالش‌های جدید تغییر می‌کند.»

بدن ما امکان دسترسی به اطلاعاتی را برایمان فراهم می‌کند که پیچیده‌تر از آن است که ذهن آگاه در خود جای می‌دهد. همچنین سرعت انتقال این اطلاعات بسیار سریع‌تر از آن است که ذهن آگاه ما بتواند آن را کنترل کند.

یک دوره فعالیت بدنی حواس ما را جمع‌تر می‌کند، حافظه را بهبود می‌بخشد و خلاقیت را افزایش می‌دهد.

«وقتی افکار ذهن را از پا درمی‌آورند، ذهن از جهان استفاده می‌کند.»

وقتی ذهن ما جای دیگری درگیر باشد، به میانبرهای ذهنی متوسل می‌شویم؛ کلیشه‌های دم‌دستی، مفروضات آشنا و روال‌های تکراری.

یک دوره فعالیت بدنی حواس ما را جمع‌تر می‌کند، حافظه را بهبود می‌بخشد و خلاقیت را افزایش می‌دهد.

Grit: سرسختی یا عزم در روان‌شناسی یک مشخصهٔ مثبت و غیرشناختی است که مبتنی بر اشتیاق افراد برای رسیدن به یک هدف بلندمدت ویژه است. این اشتیاق توأم با یک نیروی انگیزشی قدرتمند است. مداومت در تلاش در افراد دارای این ویژگی باعث می‌شود فرد بتواند بر موانع یا چالش‌هایی غلبه کند که در مسیر دشوار رسیدن به موفقیت وجود دارند.

Grit: سرسختی یا عزم در روان‌شناسی یک مشخصهٔ مثبت و غیرشناختی است که مبتنی بر اشتیاق افراد برای رسیدن به یک هدف بلندمدت ویژه است. این اشتیاق توأم با یک نیروی انگیزشی قدرتمند است. مداومت در تلاش در افراد دارای این ویژگی باعث می‌شود فرد بتواند بر موانع یا چالش‌هایی غلبه کند که در مسیر دشوار رسیدن به موفقیت وجود دارند.