بریده‌هایی از کتاب زنی با موهای ژولیده

من هنوز منم فقط کمی سردتر از قبل

سنگ نیستم که رو بگردانی فقط نگاه کنم دردم می‌آید از بی اعتناییت قدری بخند

تمام دشت‌های جهان را ماهی می‌کارم می‌دهم به کودکان کار با جایی برای خواب جایی برای عشق تمام دشت‌های جان را دست می‌کارم دستانی برای نوازش دستانی برای مهر...

و شاعر قلبی دارد که برای هیچ‌کس نمی‌تپد چون یک‌بار عاشقی کرد و مُرد

باغ پر بود از برگ درختان و دستی که مرا نوازش می‌کرد مارشد دور گردنم... صیاد ضعفم را می‌دانست...

بی تو زمین برایم سردترین جای دنیاست

بی‌حوصله‌ام و حالم یک دل سیر باران می‌خواهد تا غرورم را زیرش آویزان کنم

تمام دشت‌های جهان را ماهی می‌کارم می‌دهم به کودکان کار

رویای سنگینِ خسته از بیداری

جای غمگینی است زمین تکرار مکررات است به دنیا می‌آیی تا بار دیگر به دنیا نیایی...

اندازه‌ی هیچ تنی نشد آغوشی که نیمه‌اش تن من است نیمه‌اش غرق رویای تو به کدام بوسه خواب خرگوشی رفته‌ام که هیچ لبخندی برایم مردانه نیست...

آرامم مثل زنی که باد معشوقه‌اش را با خود برده و هیچ خیابانی ماجرایش را به خاطر نمی‌آورد پاهایم را در آب می‌گذارم انگشت‌هایم که جوانه بزنند و باد که بوزد... اما میدانم بادآورده را آب می‌برد من به آتش نشسته به خاکستر قانعم

روسری‌ات اقیانوسیست فروریخته بر سرت مراقب باش عابران همه شناگران قهاری نیستند مبادا غرقشان کنی... من از حسودی خواهم مرد چشم‌هایت را بپوشان...

سکوت حق مسلم من بود وقتی خورشید بی‌اجازه طلوع کرد و تمام شهر خواب بیداری دید عروسک‌های همیشه درصحنه عروسک‌گردانان همیشه خواب صورتک‌های خسته و مردان کار نه دانایان راه بلد نه زاهدان عابد کودکان سپید جای کودکان احساس... وزنی که با تمام لباس‌هایش برهنه بود

چین‌های صورتت را که باز می‌کنی گره از کار بسته باز می‌شود و گل‌های پیراهنت شکوفه می‌دهد من غرق خوشبختی خواهم شد آغوش باز کن حالا که شانه‌هایت لالایی را خوب می‌دانند

کابوس سهم زنی است با دستانی خسته از کار وقتی مردی را برای تکیه نمی‌بیند

به نماز ایستاده‌ام عطر پیراهنت را...

و شاعر قلبی دارد که برای هیچ‌کس نمی‌تپد چون یک‌بار عاشقی کرد و مُرد

تب کرده ماهی نشسته بر پیراهنت شرجی چشم‌هایت خماری می‌آورد در این هوای گرم... گاهی صیاد هم قصد بدی ندارد...

کابوس سهم زنی است با دستانی خسته از کار وقتی مردی را برای تکیه نمی‌بیند دیوار حکایت دیروزهایت که فروریختند