بریده‌هایی از کتاب من او را دوست داشتم

آدما همیشه در مورد غم و‌ اندوه کسایی که جا می‌مونند حرف می‌زنن اما تو هیچ‌وقت در مورد غم‌ و ‌غصه‌ی کسایی که می‌رن فکر کردی؟

"به خودم گفتم، قول دادم که هیچ‌وقت دوباره با مردی که منو آزار میده، نباشم. فکر نمی‌کنم که لیاقت من این باشه. می‌فهمی؟ این حق من نیست.

آدمای بی‌خاصیت تو پیدا کردن بهونه عالی هستن.

ترجیح میدم ببینم امروز رنج زیادی می‌کشی تا این‌که مابقی زندگیت هر روز کمی رنج بکشی.

حق با پی‌یر است، چرا ضعفت را نشان می‌دهی؟ تا ناراحتت کنند؟

پرنده از قفس پریده بود.... برای پیدا کردنش باید می‌دونستم تو کدوم نیمکره به دنبالش بگردم... و این‌که قول داده بودم اونو تنها بذارم. به‌هر‌حال این یکی از ویژگی‌های بارز منه. بازنده‌ی خوبیم.»

من خودم خیلی زیاد رنج کشیدم... و به‌ همین خاطر‌ ترجیح میدم ببینم امروز رنج زیادی می‌کشی تا این‌که مابقی زندگیت هر روز کمی رنج بکشی.

فکر می‌کنم آدرین لیاقت تو رو نداشت. او کوچیک‌تر از این بود که با تو پیمانی ببنده،

«می‌تونی برای یک بار بدون این‌که من خجالت بکشم گریه کنی، خوشحال می‌شم ببینم بی‌دلیل گریه می‌کنی، بیا اینارو خرد کن.»

در خانه‌ی من، در آغوش گرفتن و بوسیدن همچون نفس کشیدن ضروری است.

به عواقب رابطه‌مون فکر نمی‌کردم. من فقط اینو کشف کرده بودم که وقتی آدمی خوشبخته زندگی شاد و دلپذیر بود. چهل و دو سال طول کشیده بود تا اینو بفهمم و بسیار مبهوت بودم از این‌که خودمو مجبور می‌کردم با نگاه کردن به افق‌های دور دست چیزی رو خراب نکنم. در عرش سیر می‌کردم.»

در خانه‌ی من، در آغوش گرفتن و بوسیدن همچون نفس کشیدن ضروری است.

«پس عشق چیز مزخرفیه؟ درسته؟ هیچ‌وقت عاقبت نداره؟» «البته که عاقبت داره. اما باید بجنگی...» «چطور جنگید؟» «هر روز باید کمی با خودت بجنگی. هر روز حتی خیلی کم، جرأت این‌که خودت باشی رو داشته باشی، تا تصمیم بگیری که خوشبخت باشی...»

«آدما همیشه در مورد غم و‌ اندوه کسایی که جا می‌مونند حرف می‌زنن اما تو هیچ‌وقت در مورد غم‌ و ‌غصه‌ی کسایی که می‌رن فکر کردی؟»

چقدر باید بگذرد تا آدمی بوی تن کسی که دوستش دارد را از یاد ببرد؟ چقدر باید بگذرد تا دیگر دوستش نداشته باشد؟

اما زندگی همین است. اراده‌ی باورنکردنی‌تان را نشان می‌دهید و سپس یک صبح زمستان تصمیم می‌گیرید که ۴ کیلومتر در سرما پیاده بروید تا یک پاکت سیگار بخرید. عاشق مردی هستید، از او دو بچه دارید و یک صبح زمستان خبردار می‌شوید او رفته است

می‌گفتم که خودمو در اون گوشه‌ی دنیا با زنی پیدا کردم که زندگیشو با پریدن از این قاره به اون قاره می‌گذروند، کسی که به‌خاطر اونچه که بودم دوستم داشت، به‌خاطر اونچه که در درونم بود. یک زن که عاشق من بود، دوست دارم بگم...، با ملایمت و مهربانی منو دوست داشت. اینا برام خیلی خیلی تازه بود. خیلی عجیب. زنی بی‌نظیر که وقتی می‌دید سوپ مار کبری با گل‌های داوودی می‌خورم، نفسش رو در سینه حبس می‌کرد.»

گفتم که سعی می‌کنم بدون تو زندگی کنم... سعی کردم، تلاش کردم اما من قوی نیستم، تموم مدت به تو فکر می‌کنم و حالا شاید برای آخرین بار ازت می‌پرسم: می‌خوای با من چیکار کنی؟ "

چه صحنه‌ای... عشق زندگیمو از دست داده بودم تا با زنی بمونم که منو به‌خاطر بقال و قصابش ترک نمی‌کرد.

من خودم خیلی زیاد رنج کشیدم... و به‌ همین خاطر‌ ترجیح میدم ببینم امروز رنج زیادی می‌کشی تا این‌که مابقی زندگیت هر روز کمی رنج بکشی.