بریده‌هایی از کتاب اینک آن انسان: آدمی چه‌گونه همان می‌شود که هست

هرکس که به رفتاری پُرادا‌و‌اطوار نیاز داشته باشد، یک آدمِ کاذب و جعلی است... زنهار از آدم‌هایی با جذابیتِ پُررنگ‌و‌لعاب!

عمل تلافی‌جویانه‌ی من این است که در مقابلِ هر حماقتی هرچه سریع‌تر مهارت نشان دهم. این شاید راهی برای جبران مافات باشد.

«روح آلمانی» برای من یک هوای ناسالم است: من در چنین هوایی، در این ناپاکی غریزه‌شده در روان‌شناسی که هر آلمانی در گفتار و رفتارِ خود آن را بروز می‌دهد، به‌سختی می‌توانم تنفس کنم

من نخستین کسی هستم که معیار «حقایق» را به ‌دست دارد و می‌تواند قطعیت‌شان را تعیین کند. انگار در من یک آگاهی ثانوی رشد کرده است

انسان اگر جان و جوهرِ همه‌ی روح‌های بزرگ را هم یک‌جا گِرد آورد، همه با هم نیز نمی‌توانند حتا یک گفتار زردشت را به زبان آورند. نردبانی که او از آن بالا می‌رود و پایین می‌آید شگرف است. او از هر انسانِ دیگری دورتر دیده، دورتر خواسته و توانسته است دورتر برود

سرنوشت بشریت تاکنون به ‌دست بدترین کسان بوده است و توسط واماندگان، کینه‌توزانِ مکار، توسطِ به‌اصطلاح «قدیسان»، یعنی همان انکارکنندگان و بی‌حرمت‌کنندگان انسان، اداره می‌شده است

آن‌گاه غریزه‌ام تصمیم راسخ گرفت که به عادتِ من به تسلیم‌شدن، هم‌رنگ‌دیگران‌شدن، و خود را با دیگران عوضی‌گرفتن پایان دهد

تباه‌شدگان٭ نیازمندِ دروغ‌اند، این یکی از شرایطِ بقای آن‌هاست

هیچ‌کس نمی‌تواند بیش از آن‌چه از قبل می‌داند از چیزها، من‌جمله از کتاب‌ها، چیزی به‌دست آورد. انسان برای هرآن‌چه با زندگی تجربی خود به‌ دست نیاورده باشد، گوشِ شنوا ندارد

زندگی برای من آن‌گاه آسان‌تر شده که دشوارترین چیزها را از من خواسته است