بریده‌هایی از کتاب اینک آن انسان: آدمی چه‌گونه همان می‌شود که هست

در میان آشنایانم کسانی هستند که برای من حکم موشِ آزمایشگاهی دارند تا بتوانم تفاوتِ واکنش‌های‌شان را در برابرِ نوشته‌هایم، که تفاوت‌هایی بسیار آموزنده نیز هست، بسنجم.

جست‌و‌جوی هرگونه اثری از تعصب در من بیهوده است.

من به‌راستی هراس‌انگیزترین انسانی هستم که تاکنون وجود داشته است؛ و این منافاتی با این امر ندارد که من نیکوکارترین انسان خواهم شد.

من انسان نیستم، دینامیت‌ام. ــ و با این همه، من هیچ شباهتی به یک بنیان‌گذار دین ندارم. دین مسئله‌یی مربوط به عوام است، من بعد از تماس با آدم‌های دینی باید دست‌هایم را بشویم... من هیچ «مؤمن و معتقد» ی نمی‌خواهم، فکر می‌کنم شرورتر از آنم که به خودم هم معتقد باشم، من هرگز با توده‌ها سخن نمی‌گویم... ترسِ سهمگین من آن است که روزی مرا مقدس کنند

چه‌گونه کسی که سخت‌ترین و هولناک‌ترین نظر را به واقعیت دارد، کسی که «مغاکین‌ترین اندیشه» را داشته است می‌تواند درعین‌حال نه تنها این اندیشه را دلیلی علیه هستی، و حتا بازگشتِ جاودانه‌ی آن، نداند بل‌که، برعکس، این را دلیلِ دیگری بداند برای آن‌که خودش آری جاودانه به همه‌چیز باشد

در رگ‌های من یک قطره خون فاسد، مخصوصاً خون آلمانی، نیست. وقتی می‌خواهم درست قطب مخالفِ خود، یعنی پستی بی‌اندازه‌ی غرایز را پیدا کنم، همیشه مادر و خواهرم را می‌یابم. تصور «خویشاوندی» با چنین اراذلی* کفر به طبعِ خدایی من است

مفهومِ «فراانسان» ubermensch، نه‌چندان با پسوندِ uber («بالای، روی، فوقِ» از ریشه‌ی لاتینی Supra به‌معنای «برتر، ابر، بالا، مافوق») بل‌که با پسوندِ uber (به‌ معنای لاتینی Trans معادلِ «ورا، آن‌سو، فرا و ترا») تعریف و تعین می‌یابد.

نه، من از زندگی سرخورده نشده‌ام! برعکس، از روزی که آن رهایی‌بخشِ بزرگ به من رو آورد، یعنی این ایده که زندگی می‌تواند برای اهلِ شناخت یک تجربه باشد و نه یک تکلیف یا تقدیر یا تزویر... سال‌به‌سال زندگی را بهتر، خواستنی‌تر و رازآمیزتر می‌یابم...

«نیکان هرگز حقیقت را نمی‌گویند. سواحل و امنیت‌های دروغین، این است آن‌چه نیکان به شما آموخته‌اند؛ شما در بستر دروغِ نیکان ‌زاده و پناهنده شدید. همه‌چیز به ‌دست بزرگان تا بیخ‌ و ‌بُن کاذب و تحریف گشته است.»

دین مسئله‌یی مربوط به عوام است، من بعد از تماس با آدم‌های دینی باید دست‌هایم را بشویم... من هیچ «مؤمن و معتقد» ی نمی‌خواهم، فکر می‌کنم شرورتر از آنم که به خودم هم معتقد باشم، من هرگز با توده‌ها سخن نمی‌گویم...