بریده‌هایی از کتاب مسئله مرگ و زندگی

مادرم به من آموخت که قبل از هر کلام و عملی از خودم سؤال کنم آن حرف یا رفتار چه حسی در طرف مقابل ایجاد می‌کند. البته من همیشه او را الگو قرار نمی‌دادم. یادم می‌آید در بعضی مواقع بی‌غرض و حتی شاید عمداً، به بهای نادیده گرفتن شخصی دیگر، خودخواه بوده‌ام.

من پرسیدم: «از چه چیز مرگ بیشتر می‌ترسید؟» او پاسخ داد: «از همهٔ کارهایی که انجام نداده‌ام.»

درنهایت، من به این درک رسیده‌ام که انسان نه‌تنها برای خود بلکه برای دیگران نیز زنده می‌ماند.

اگر از زندگی خود پشیمان نباشید، مقابله با مرگ آسان‌تر خواهد بود.

«طوری زندگی کن که برای مرگ چیزی جز قصری سوخته به جا نگذاری.»

دربارهٔ قدرت عشق نوشته‌ام که چگونه شیفتگی و عشق رؤیایی همهٔ نگرانی‌های دیگر را از میدان خارج می‌کند. همان‌طور که کودکی گریان و ناآرام به‌محض آنکه به بغل مادرش می‌رود، آرام می‌گیرد و انگار همهٔ مشکلاتش یکباره دود می‌شوند و به آسمان می‌روند. من این حالت را این‌گونه توصیف کرده‌ام: «"منِ" تنها که در "ما" حل می‌شود.»

ارو، تو، شخص تو، فقط این یک زندگی را داری. از هر قسمت از این پدیدهٔ شگفت‌انگیز که «آگاهی» نام دارد، لذت ببر و برای آنچه زمانی داشته‌ای غبطه نخور