بریده‌هایی از کتاب پرسیدن مهم تر از پاسخ دادن است

یک چشمتان را ببندید. بعد آن یکی چشم را. این کار را چندین بار تکرار کنید؛ متوجه خواهید شد که دو چشم انداز دوبُعدی و متفاوت با هم دارید که نگاهتان از این به آن در نوسان است. حالا با هر دو چشمتان نگاه کنید. آن دو چشم انداز یکی می‌شوند: یک تصویر سه‌بعدی. اگر بصیرت‌هایی را که محصول دیدگاه آشنای ماست با بصیرت حاصل از دیدگاهی مخالف تلفیق کنیم، این کار تصویری کامل به ما می‌دهد ــ نوعی «ادراک عمیق فلسفی» ــ که می‌تواند حصارهای بودن و اندیشیدن در جهانی دوبُعدی را از میان بردارد.

فلسفه یک فعالیت است، نه یک مجموعه دانش. و مانند هر فعالیت دیگری به مهارت نیاز دارد. اما چه نوع مهارتی؟ در یک کلام: توانایی دیدن خود و جهان از دیدگاه‌های متفاوت.

«دیدگاه» چیست؟ به طور کلی دیدگاه، تفسیری است از امر واقع که به ورای آن می‌رود و بر مفروضات، باورها، یا ارزش‌های فرد تفسیرکننده مبتنی است.

فلسفه مجموعه‌ای از اطلاعات نیست بلکه پرسشگری و خردورزی است.

خرد در همین پرسشگری است.

آب هر هفت هفته یک بار بکلّ عوض می‌شود. بیش‌تر وجود شما هم سلول است و بیش‌تر سلول هم آب است، و کل سلول‌های بدن شما هفت سال یک بار تغییر می‌کند.

«فیلسوف نه بذر می‌پاشد و نه محصول برمی‌دارد. او تنها خاک را زیر و رو می‌کند و شخم می‌زند

اسمتان نمی‌تواند معرّف هویت شما باشد؛ اسم تنها راه دیگری برای اشاره به توست. پس واقعا تو کیستی؟

پرسش‌های پی در پی سقراط تا بنیان باورهای افراد ادامه می‌یافت، آرامش خیالی دانایان را بر هم می‌زد، ذهنشان را برمی‌آشفت و آنان را به تأمل وا می‌داشت.

کل سلول‌های بدن شما هفت سال یک بار تغییر می‌کند

آب هر هفت هفته یک بار بکلّ عوض می‌شود.

مرگ به خاک غذا می‌دهد و زندگی از طریق مرگ استمرار می‌یابد.

چرا دارید این کتاب را می‌خوانید؟ برای اینکه می‌خواهید بخوانید. حتی اگر هم کسی به شما گفته بود که آن را بخوانید، باز هم فرقی نداشت: اگر دلتان نمی‌خواست نمی‌خواندیدش. اما دارید می‌خوانیدش. پس چه خودتان خواسته باشید این کتاب را بخوانید و چه به شما گفته باشند که آن را بخوانید، و شما به تبع آن گفته کتاب را بخوانید، در هر دو صورت در حال انجام دادن کاری هستید که دلتان می‌خواهد.

صدفی بردارید. جای بی سر و صدایی پیدا کنید و آن را به گوشتان بچسبانید. چه می‌شنوید؟ صدایی مثل امواج آب. مردم می‌گویند که این صدای اقیانوس است. اما واقعیت آن است که این صدا، تنها پژواک جریان خونِ مجرای گوش شماست. این صدا، صدای خودتان است

همان طور که رودخانه همیشه نوی نو است، انسان هم همیشه نوی نو است، جز در عالم نظریه‌ها.

اگر یاد بگیریم خودمان و جهان را از دیدگاه‌های متفاوت ببینیم گاهی این کار ممکن است باعث شود که سرمان بر باد نرود.

می‌دانیم که بخش اعظم می‌سی‌سی‌پی آب است و آب هر هفت هفته یک بار بکلّ عوض می‌شود. بیش‌تر وجود شما هم سلول است و بیش‌تر سلول هم آب است، و کل سلول‌های بدن شما هفت سال یک بار تغییر می‌کند. از وقتی که خواندن این فصل را آغاز کرده‌اید، میلیون‌ها سلول جای خود را به سلول‌های تازه‌ای داده‌اند. و همین الآن که در حال خواندن این کتاب هستید اتم‌های بدنتان چنان پر هیاهو در گردابی دائمی و به شکلی سرگیجه‌آور در چرخش‌اند که اگر از نزدیک به آن‌ها نگاه کنید می‌بینید بخشی از اجزای سازنده‌تان مثل حباب از برابر دیدگانتان می‌گریزند.

مهار فکر، دشوارتر از مهار زبان است.

ما کیهان را نه‌تنها به کهکشان‌ها و منظومه‌ها و سیاره‌ها و نیمکره‌ها و کشورها و شهرها تقسیم می‌کنیم، بلکه پایین‌تر هم می‌آییم و تقسیم بندی را تا خیابان‌ها و پلاک خانه‌ها ادامه می‌دهیم. با این کار، می‌توانیم جای هر چیز را مشخص کنیم، اما جای آن کل را نمی‌توانیم. پس هنوز در ناکجاییم.

شما احساسات خود را انتخاب نمی‌کنید؛ فقط خودتان را در آن حالت احساسی می‌یابید.